Dit is Willem Snapper's nieuwsbrief nr 54 van 13 januari 2008.
Ik verstuur geen nieuwsbrieven meer per email, behalve op uitdrukkelijk verzoek.
U kunt zich ook aan- of afmelden voor de aankondiging: wsnapper@mopti.nl
Waarin ik mijn stofzuiger inzet
en
Waarin ik door vrouwen word bestormd
Dinsdag 8 januari 2008.
De wolken met muskieten zijn verdwenen, ik heb een adequate manier gevonden om de beesten te elimineren. Elke ochtend loopt ik als een ghostbuster door het huis met de stofzuiger en er is geen enkele mug die nog aan de zuigende slang ontkomt. De spinnen hebben er een meedogenloze concurrent bijgekregen, maar het is ook hun eigen schuld, ze vangen niet genoeg. En vroeger kad ik in elke kamer wel een gekko, maar om de een of andere reden zijn die er niet meer, ik geloof dat er in een slaapkamer nog eent zit. Het muggenprobleem was werkelijk verschrikkelijk en iedereen werd ook behoorlijk gestoken. Maandagavond meldde Mami, laat ik maar zeggen het nichtje van Founé, zich ziek. Misselijk en overgeven, de verschijnselen van palu (malaria). Ze was nog niet zo beroerd dat ze niet lopend naar het ziekenhuis kon gaan en Christian heeft haar direct een paar injecties gegeven. Vanmorgen liep ze alweer gewoon rond en voelde ze zich een stuk beter. Zo gemakkelijk zal het mij wel niet vergaan, ben ik bang en dat ik het ooit oploop staat als een huis.
Ik heb een paar dagen van inhalen en een beetje uitrusten van de drukte van de afgelopen weken. Dus valt er weinig te melden. Dat is ook wel eens mooi, dat maakt mijn nieuwsbrieven korter en leesbaarder.
Ik ben aan het proberen onderdelen te krijgen voor de filmcomputer en ik heb in Nederland nieuwe remslangen besteld. Mijn auto lekt remolie, rustig rijden, niet remmen is het devies, althans zo min mogelijk. Ik combineer voet- en handrem, zo houd ik het nog wel uit tot Anetty eind januari een nieuwe slang meeneemt.
De couchurfers zijn allemaal vertrokken naar het Festival du Sahara in Essakane van 9 tot 11 januari. Daarna zal het bij mij wel weer drukker worden met terugkomers. Voor Bakary zijn het goede tijden. Hij vertelde dat hij zondag 50.000 Fcfa heeft verdiend (75 Euro). Van 's-ochtends tot 's-avonds zat het internetcafé vol met mailende Europeanen. Je ziet op het moment de ene na de andere PC-Hooft-tractor langs rijden vol blanken. Alle hotels schijnen te zijn volgeboekt.
Vanmorgen ben ik voor het eerst op de fiets naar de bank geweest, het is een ritje van 10 minuten, toch gaat het mij duidelijk minder goed af. Mijn fietsconditie is voor een deel verdwenen helaas. Overal langs de weg wordt gezwaaid en geroepen, men vindt het een komisch gezicht. Ik zit al een week op geld te wachten voor het tuinenproject in Saredéra, dus ik ga elke dag kijken of het binnen is.
Donderdag 10 januari.
Het is deze week een beetje kwakkelen, er is weinig nieuws.
Wel is woensdag eindelijk het geld binnen gekomen zodat we kunnen beginnen met de tuin in Sarédera. Ik heb onmiddelijk Niangaly de eerste aanbetaling gedaan van 1 miljoen. Hij zou meteen beginnen. Verder heb ik op school een paar storingen verholpen. Een aantal PC's heb ik meegenomen naar huis om ze daar verder te installeren.
Vandaag ook bijna de deur niet uitgeweest. Baba moest naar een begrafenis, zodat we niet naar Sangubaka konden en het bezoek aan Doumbia, de verkoper van het huis voor Dramane, ging ook niet door. Ik ben wel met de épouse van Maman, de grand-frère van Sékou, naar het ziekenhuis gegaan. Ze had last van "tension", Joost mag weten wat dat is, hoge bloeddruk? Psychische spanning? Ze zag er niet goed uit, sowieso veel te zwaar, ook dat komt hier regelmatig voor. Ik heb het idee vooral bij welgestelden en dan vooral de vrouwen. In elk geval ging ik voor de bijl voor 6500 Fcfa (10 euro) voor de medicijnen. En vanmiddag kwam Isak Dembelé ook bij mij aankloppen voor 6000 Fcfa, er moeten foto's worden gemaakt van zijn gebroken arm, waar eergisteren het gips is afgehaald. Kun je zoiets weigeren? Isak is weer begonnen met het bijspijkeren van de Sanogo's.
Dako, Adama en Doumba
Hij komt nu elke dag. Ik hoor ze, ook als hij er niet is, voortdurend oefenen, de letters van het alfabet en de getallen van 1 to 20. Ze zijn in elk geval enorm gemotiveerd en voelen ook dat ze een enorme achterstand hebben ten opzichte van hun klasgenootjes. Ik heb ook een nieuw moederbord besteld om mijn filmcomputer weer aan de praat te krijgen, hup weer 80.000 Fcfa (120 Euro). Ik moet nog 3½ jaar mee tot mijn AOW! Ophouden Willem, ik moet niet klagen, er is genoeg.
Het is over tienen in de avond. Ik zit voor de tv te tikken, terwijl Sékou en zijn vriend Moussa (niet mijn Moussa)ingespannen en geboeid naar een Portugese zender zitten te kijken, alsof geen woord ze ontgaat. Ik denk dat ik naar bed ga, Sékou blijft meestal nog een tijdje kijken en soms zit de hele familie nog voor de buis als ik ga slapen. Vooral later in de avond vertoont de Malinese tv vaak spannende of interessante films, voor mij is dat echter te laat.
Vrijdag 11 januari.
Weer een dag voornamelijk in huis. Om half vier hebben Baba en ik een afspraak met Doumbia om het definitieve koopcontract voor de aankoop van het huis voor Dramane en zijn oma te tekenen. En we halen tegelijk het nieuwe moederbord op voor de filmcomputer. Voor de rest ben ik bezig met installatie van computers voor de Ecole Technique. Rond zessen kwam een jongen van een jaar of zestien om geld vragen, hij wilde er graag voor werken ook, hij is leerling aan het lyceum in Sévaré en hij vertelde dat hij niet eens een schooluniform kon betalen, noodzakelijk om de lessen te kunnen volgen. Voor de afwisseling heb ik voet bij stuk gehouden en geen geld gegeven. Maar het valt weer niet mee.
Vanavond de laatste van de Starwars-films, The return of the Jedi, in het voorprogramma Popey the sailorman.
Zaterdag 12.
De film van gisteravond was weer een overweldigend gebeuren. Er waren verschrikkelijk veel mensen, vooral aan de zijkanten dijde het uit. Het publiek leefde erg mee met de film en het was geen moment rustig, dat kwam natuurlijk ook omdat er toch niks te verstaan valt: Engelse film. Er werd ook harteljk gelachen van tijd tot tijd.
Tijdens de film kreeg ik een smsje van Alberto uit Spanje, gisteren was de dag van de operatie van Dramane, men heeft van zijn ene voet de hele calcaneus of hielbeen verwijderd. Dat betekent niet veel goeds om later nog te kunnen lopen, maar wie weet. Ik zal vandaag opbellen om te vragen.
Zondag 13.
Ik ben laat vandaag, het is bijna 9 uur. Ik heb met de stofzuiger weer 65 muggen gevangen. Volgens mij is het niet normaal. Ik houd het huis bijna voortdurend gesloten. Na de film van gisteravond had ik het er tijdens ons napraatje over met Sékou, nadat ik tientallen muggen had opgezogen. Volgens hem ligt het aan de tuin en dat hij die elke dag water moet geven. Ze leven voornamelijk tussen de planten en de struiken. Tegen de avond gaan ze op pad. Ja, zegt Sékou, we zouden kunnen spuiten, maar ja, dan gaan ook alle kleine vogeltjes dood. Met andere woorden, we hebben de keus tussen alles of niks, een tuin met muskieten en geen tuin zonder muskieten. Voor Sékou is het geen alternatief. We zullen zien, hij zegt wel dat als later de harmattan opsteekt, de muggen verdwijnen. Ik heb het idee dat het veel erger is dan tijdens de regentijd.
Gisteravond waren er weer oneindig veel mensen. Ik was laat omdat ik een film van Mr Bean wilde vertonen en de download maar niet wilde voltooien. Gelukkig heb ik het net gehaald. Intussen was de menigte voor de deur enorm aangezweld en toen we de poort open deden moesten we alle zeilen bijzetten om de toeschouwers rustig naar binnen te krijgen. Ze willen allemaal de beste plekken. Bij de eerste aanblik van Mr Bean beginnen ze tout de suite te juichen, dat is fantastisch. Daarna een Afrikaanse tekenfilm: Kirikou et la sorcière, leuke film en er werd geboeid naar gekeken! Het was een erg mooie filmavond.
Gisteren zijn Baba en ik ook naar de twee tuinenprojecten geweest. Eerst snel even gekeken hoe het in Sangubaka gaat.
Tyson, ja die, is bezig met het stucwerk aan de binnenkant.
Snel rijden we verder naar Sarédera. De put zit op een meter of twee-en-een-half. De moeilijke lagen hebben ze nog niet bereikt.
In het dorp zelf zitten al een heel aantal vrouwen klaar. Toevallig vond er door een oud collega van Baba, een collega die hij zelf heeft opgeleid, een voorlichtingsbijeenkomst plaats aangaande de sida of aids, voornamelijk bedoeld voor de jongere meisjes die in de magere tijden qua werk hun heil zoeken in plaatsen zoals Mopti en Sévaré, als hulp in de huishouding.
De man gaat met zijn Chinese driewieler her en der de dorpen langs, soms moet hij daarvoor tientallen kilometers rijden. Uit een grote luidspreker achter in het vehikel schalt Malinese muziek.
Baba doet voornamelijk het woord en elke zin wordt doorgegeven aan de vrouwen, die een klein stukje verderop zitten. Wij zitten temidden van de mannen. Ik kan er maar weinig van volgen, de Peulh-taal is voor mij geheim, ook al hoor ik ook wel Franse woorden tussendoor. Ik zit echter voornamelijk rond te kijken en ik observeer de mensen die op hun matten zitten tegenover ons. Het heeft ongeveer een half uurtje geduurd, toen was alles wel duidelijk. Een volgende keer krijgen we een meer organisatorische vergadering, dit was meer een soort voorlichting over wat en hoe. Na afloop stelt Baba voor dat ik nog wat foto's maak.
Dan is echter het hek van de dam en het ijs gebroken. Ik wordt bestormd door de vrouwen, die rondom mij beginnen te dansen en te zingen, ze roepen "William merci, William merci......", ze klappen in de handen, ze springen in de rondte van opwinding.
Als we teruglopen naar de auto volgt het ene spreekkoor na de ander en ik voel mij best opgelaten, maar het geeft het gelukkige gevoel dat we goed bezig zijn.
Thuisgekomen bel ik met Dramane in het ziekenhuis.
Hij vertelt dat het hem heel goed gaat, hij heeft geen pijn. Het gesprek loopt weliswaar een beetje moeizaam. Op mijn vragen is het antwoord nooit meer dan si of no in het Spaans. Dat schiet niet zo op. Ik zal vandaag proberen Alberto te bellen, die was er gisteren niet.
Nou dat is het wel zo'n beetje. De week is toch drukker geweest dan ik eerder vermoedde, ook doordat ik nog veel bezig ben geweest met computers voor de École Technique.
Tot volgende week!
Ik weet niet wat er steeds aan de hand is, maar onophoudelijk valt de stroom uit, lastig om de nieuwsbrief op de bus te doen! Gisteren al, vannacht ook al een aantal keren en ook nu weer voor de derde keer.
