Het is donderdag 20 maart.
Het is de dag van de geboorte van Mohammed, het betekent dat er vandaag weinig leven in de brouwerij is.
Laat ik beginnen met iedereen te bedanken die reageerde op mijn voorbije ziektes. Ik heb niet steeds geantwoord, ik hoop dat u dat begrijpt. Maar er leven erg veel mensen met me mee en dat doet goed.
Het gaat langzaamaan beter, gisteren had ik een goede dag, vandaag is het iets minder.

Ik heb woensdag een gesprek gehad met le Directeur Adjoint van het ziekenhuis in Mopti, niet voor mijzelf, maar om te zien of ik een stage aldaar voor een Nederlandse student kon regelen. Maar zo gemakkelijk gaat dat nou ook weer niet, hij zal echt een brief moeten schrijven.
Gisteren ook loop ik weer geld uit te delen, het blijft doorgaan. Ditmaal was het Isac, de bijles-leraar voor de Sanogo's. Hij is naar Sikasso afgereisd om zijn zieke dochtertje bij te staan. Het meisje heeft tyfus, net als ik en ze is er niet zo best aan toe. Medicijnen zijn relatief toch behoorlijk duur hier. Een maandsalaris wordt er snel doorheen gejaagd. Zonder geld is er normaal gesproken geen hulp. Isac had mij dus gebeld voor 15.000 Fcfa, echt veel (22,50) is het natuurlijk niet, maar het loopt op als ze steeds terugkeren. Terwijl ik mij op het terrein van het ziekenhuis in Mopti bevond, werd ik aangesproken door een jongeman, die zou zorgen dat het geld bij Isac terecht zou komen. Op zich is de gang van zaken wel opmerkelijk. Je zou je kunnen voorstellen dat ik geld overmaak met een service zoals die van Western Union, hij zit tenslotte in Sikasso, 500 kilometer verderop. De kosten voor een dergelijke in verhouding kleine overboeking konden in verhouding nog wel eens fors uitvallen. Nee, je stuurt het hier gewoon met de bus. Rond vier uur vertrok er eentje naar Sikasso, biljetten in een enveloppe, je geeft de chauffeur 200 francs en hupla, de volgende dag heeft Isac zijn geld.

Ik ben de laatste tijd behoorlijk veel kwijt geraakt aan medische hulp. Om te beginnen natuurlijk aan mijn eigen ziektes, ik schat 20.000 Cfa, en ik heb Christian ook 10.000 gegeven. Verder natuurlijk de kortstondige ziekte van Sékou, ik schat 35.000 Fcfa. En ik had Isac al eerder 30.000 Fcfa gegeven voor zijn dochtertje. Maar ik ga hem wel vragen of hij althans een gedeelte terugbetaalt in de vorm van lessen. Ik denk niet dat hij daar een punt van zal maken. Dan ook recentelijk 30.000 voor het jonge meisje met de zware verbrandingen (10.000 CFA is ongeveer 15 Euro).

Goed, Baba is vandaag met de bus naar Bamako, waar hij vannacht naar Nederland vliegt, ik hoop dat hij het overleeft, de temperatuur hier is 40 graden, en u weet beter dan ik hoe koud het in Nederland is. Ze hebben het over een witte Paas. Dinsdag hebben Baba en ik nog snel het een en ander kunnen regelen voor de tuinen. We hebben Niangaly zover gekregen dat hij voor 1 miljoen Fcfa (1500 Euro) nog 9,5 meter verder graaft in Sarédera, de put zal dan 25 meter diep zijn. En ook hebben we kunnen regelen dat volgende week de pomp en de zonnepanelen worden geïnstallerd in Sangubaka! Dan kan met de tuin worden begonnen. Voor Sarédera moeten we nog flink geduld hebben ben ik bang.

Vrijdag 21 maart.
Een beetje raar, maar de dag eindigde gisteren niet zo goed. Na het drinken van twee kleine glaasjes whiskey en het nuttigen van een bord met overheerlijkste zuurkool met rookworst, begon ik opeens draaierig te worden en heb ik mijn bed opgezocht, ik had in elk geval geen koorts en ik heb een uurtje als een blok geslapen. Ik ben nog even opgestaan om Sékou te begroeten, die was teruggekeerd uit Fangasso. En later nog voor het maandelijkse telefoontje met de eetgroep. Voor de rest heb ik geslapen, veel geslapen.

Zondag 23 maart, eerste Paasdag.
Het is vijf over acht en nu komt Founé al met een schaal couscous en een pannetje saus aanzetten. Het is zo goed bedoeld, maar ik heb er niet echt trek in. En ik heb al zoveel eten in de koelkast. Vorige week bracht ze me een hele schaal gehaktballen, ze waren best lekker, toch heb ik de meeste ongezien aan de hond kunnen voorschotelen, die was er wel blij mee.
Zowel vrijdag en zaterdag rustige dagen, het gaat steeds beter, ik denk dat ik de malaria en de tyfus nu wel geheel onder controle heb. De vermoeidheid is ook weg, er valt weinig te klagen.
Zaterdag is Adama Dao begonnen met de voorbereidingen voor de installtie van de pomp in Sangubaka, het maken van een deksel voor de put en een antidiefstal-constructie voor de zonnepanelen. Het ziet er goed uit.

De filmavonden waren weer uitzonderlijk succesvol, maar ja, wat is nog uitzonderlijk? Je kunt er elke avond vergif op innemen dat de "zaal" uitverkocht is. En vol is vol, elk plekje is bezet, op elke stoel zitten minstens twee mensen, op elke bank minstens zeven, terwijl die bedoeld zijn voor vijf. En dan is er een heel contingent dat de volle drie uur blijft staan. Vrijdag Pirates des Caraïbes (La Malédiction du Black Pearl) en zaterdag Harry Potter et la Chambre des Secrets. Saillant détal was een scene waarin alle leerlingen van de tovenaarsschool in de grote eetzaal zitten te klappen, waarop prompt het voltallig publiek enthousiast mee gaat doen. Het gejuich was trouwens niet van de lucht bij aanvang, Harry is mateloos populair. In het voorprogramma TinTin (Kuifje), maar daaarop wordt iets minder gereageerd. Hoewel je in de toeristenwinkeltjes hele aardige schilderijtjes kunt kopen met TinTin, heb ik het idee dat ze de strips hier niet kennen, hoe kan het ook anders?

Baba is heelhuids in Nederland aangekomen. Vanmorgen samen met Yvonne een vorstelijk Paasontbijt bij JanJoost en Anetty in Amsterdam. En de kou schijnt verschrikkelijk te zijn. Elke dag skypen we en zie ik Baba een beetje onwennig met alle kleren aan die hij te pakken kan krijgen. Hij verwondert zich erover dat Yvonne alleen woont in zo'n groot huis. En wie maakt dat allemaal schoon!?