Klik rechts om naar www.mopti.nl te gaan
Klik hier voor de printversie

Dit is Willem Snapper's nieuwsbrief nr 65 van 30 maart 2008.
Ik verstuur geen nieuwsbrieven meer per email, behalve op uitdrukkelijk verzoek.
U kunt zich ook aan- of afmelden voor de aankondiging: wsnapper@mopti.nl

Waarin "hij het doet!!"
en
Waarin "après on va jouer"

Dinsdag 25 maart 2008
Het gaat weer vanouds goed met mij. Ik ben wel moe, maar ik heb veel gedaan en ik ben al de hele dag in touw.

Founé en Oumou in Paastenue, zoals ze met zijn tweetjes Pasen gaan vieren in Sévaré

op de voorgrond Austin

Een gedenkwaardige dag ook: er stroomt een mooie straal water in de bassins van de tuin in Sangubaka. De zonnepanelen doen het, de pomp werkt en het loopt als een zonnetje.

de pomp wordt neergelaten in de put

dit is de hele pomp, maar hij heeft een groot vermogen

hier worden de elementen naar boven gehesen, waarin de panelen worden gemonteerd

nogmaals het systeem, de kinderen controleren hoe het bassin volloopt

Gisteren heb ik alle materialen naar Sangubaka gebracht, tot een uur of twaalf ben ik toeschouwer gebleven om daarna naar Mopti te rijden om zeven te bestellen om de rotsooi uit de buizen te houden die de bassins met elkaar verbinden. Maar bizar genoeg, op tweede paasdag wordt er mooi niet gewerkt, bijna alles is dicht, ook de zeven-maker. Dus ben ik onverrichtterzake naar huis gereden om samen met Sékou Paul op te gaan halen van het vliegveld. Deze laatste weken komt het vliegtuig riant aan rond twee uur in de middag. Niet zo riant voor de aankomenden trouwens, je stapt zo in een wereld, die je aan 40 graden doet denken. Paul logeert dit keer bij Amatigue, van logeren is echter nauwelijks sprake: hij blijft maar een week en is daarvan bijna alle dagen in het Dogon-gebied. Later in de middag kwam hij allerlei lekkers langsbrengen, zoals koek, stroopwafels, drop en blikjes schelvislever en ribbelchips (om een beetje aan te sterken). En hij nam me ook nog mee naar Restaurant Bissap, waar we lekker en gezellig hebben gegeten, nadat we alle tapijten-, hoeden-, sleutelhanger- en wat niet meer -verkopers van ons hebben afgeslagen. We hadden dan ook een tafeltje genomen pal aan de straat, zodat we een goed zicht hadden op alles wat langs komt. Dat vind ik nog altijd genieten.
Nadat Paul mij had thuisgebracht zag ik nog net op het Malinese journaal een item over de recente gijzelingen van de Touareg, ver weg gelukkig, maar het is toch Mali. Dat kon wel eens een steeds groter probleem worden. De Touareg zijn echt op een eigen territorium uit en ze pikken niet meer dat ze onder de regeringen van Niger en Mali vallen. Ik weet niet zo goed wat ik ervan moet vinden. Ik weet er ook te weinig van.
Vandaag is het een dag om niet te vergeten. Het water stroomt en alle aanwezigen in Sangubaka waren blij, maar alle aanwezigen?

het eerste bassin, de put, waau nu een deksel op zit en la maisonnette met de zonne-panelen op het dak

Dinsdag is de dag van de markt in Fatoma, dan trekt het hele dorp naar de markt, slechts een paar kinderen en een paar mensen blijven achter. Dus voor de meesten zal de verrassing groot zijn als ze vanavond merken dat het water gewoon voorniks uit de grond komt! Jammer dat ik daar niet bij ben. Ik ga in elk geval morgen nog even kijken of alles goed gaat. Het is trouwens nog niet helemaal klaar, er moet nog een overloop-schakelaar worden geïnstalleerd, die hadden de heren voor het gemak maar vergeten. Dat zou betekenen dat de pomp blijft doorlopen, vol of niet vol.

een heftig klein windhoosje komt vervaarlijk dichtbij, de schapen interessert het nauwelijks

Ik heb elke dag contact met Baba die nu in Nederland is. Hij geniet met volle teugen van alle nieuwigheden. Yvonne zet hem ook in bij de huishouding, hij helpt met het bakken van de appeltaart, hij zuigt de vloer en doet de afwas. Dingen die in Mali niet snel op het bordje van een man liggen. Maar je moet je aanpassen.
Dan is daar nog Isac. De bijles-leraar van de Sanogo's. Hij belde mij gisteren totaal in paniek op met de melding dat men in Sikasso zijn dochter had opgegeven en dat ze niets meer voor haar konden doen: ze zou overlijden. Wat een rotbericht, een meisje van 9 jaar oud als ik het goed heb. Gelukkig heeft hij de moed nog niet opgegeven en haar met de bus(!) naar Bamako vervoerd, waar ze hopelijk wel iets voor haar kunnen doen. Hijzelf reist haar vandaag achterna. En vanzelfsprekend, ik ben alweer 20.000 FCFA lichter (30 Euro), ik kan dit niet weigeren!

Woensdag 26 maart.
De dag van de revolutie, de dag dat Moussa Traoré werd afgezet.
Zoals gebruikelijk komen alle Sanogo's langs om mij goede morgen te wensen. "Ça va, ça va bien? Ça va très bien? Bien dormi? Très bien dormi." Zeven maal meestal. En tegenwoordig voegt Pauli daar steeds aan toe: "Après on va regarder le film", of "après on va jouer", het tweede zinnetje betekent betekent ook film kijken. Hij wil alvast veiligstellen dat er later film kan worden gekeken op de computer.

het rooster voor het raam is een geliefde plek voor de kleine vogeltjes, ik tel er soms wel tegen de dertig, in totaal zitten er zeker veertig rond het huis, veilig en ze hebben een waterbak, die Sékou elke dag vult


Ik rijd later in de ochtend met Sékou naar Sangubaka om te kijken of alles goed gaat. Niet helemaal, er is een lek in één van de bassins, maar Niangaly gaat daar morgen wat aan doen. Verder is een van de bassins 10 cm lager, die bepaalt meteen ook het maximale niveau en dat betekent dat je de andere bassins niet vol kunt pompen, want het laagste bassin bepaalt het niveau. Niangaly gaat de rand verhogen met 10cm, dan is alles opgelost. In elk geval loopt het water goed door en dat is het belangrijkste.
Met Sékou koop ik in Sévaré 42 kilo kippenvoer, gewoon een zak mil. Voor 5600 Fcfa kun je weliswaar 4 kippen kopen, maar een kniesoor die daar op let. En 's-middags haal ik de hele familie Traoré op: Baba's vrouw Niaga, zijn zoontjes Aligui en Oumar en dochtertje Nanette om met Baba en Yvonne te skypen. Broer Makan is er ook bij.

Baba in de sneeuw in Den Haag

foto Yvonne

Iedereen is enthousiast, al is het zeker in het begin een beetje onwennig.
Baba maakt een beetje een vermoeide indruk. Hij laat weten nooit in Nederland te kunnen wonen, veel te druk en teveel stress. (Van wie heb ik dat eerder gehoord?) Maar hij geniet ook met volle teugen van alles wat hij in Nederland tegenkomt.

Baba, Yvonne en haring

foto Yvonne

Ik breng een bezoek aan een nieuwe supermarkt, vlak om de hoek. Het aanbod valt me tegen, maar ik geef je de investering te doen. Het is een grote ruimte en het ziet er keurig uit, drie schappen in de lengterichting, alles nieuw en opgepoetst, wel een ander gezicht dan de winkel van Coulibaly! Daar liggen de waren schots en scheef in de schappen, alles zit onder het stof, alles kleurt geel en bruin, maar hij heeft veel, dat wel. Je moet erg uitkijken, artikelen van een jaar over tijd bij de temperaturen van hier, daarvan denk ik zelfs dat je die beter niet kunt kopen. Als ik met mijn kratje bier bij de nieuwe winkel aan kom zetten zeggen ze dat ze alleen Bavaria verkopen en geen Castel. Ze hebben grote spandoeken hangen met Holland beer, ik neem aan dat ze een overeenkomst hebben met Bavaria en dat die er geld in hebben gestoken. Ik kom weg met vijf tubes tandpasta voor de Sanogo's en een fles Le vieux de Menthe. Ik zie nu vanavond pas dat er 50% alcohol in zit!!

Zaterdag 29 maart.
De week schiet alweer op. Des ochtends bezoek aan Mopti voor een nieuw hangslot, de installatie van de scanner van Pieter, die ik Bakary heb toebedacht, ik lever een brief af voor de directeur van het ziekenhuis en ik probeer een mobieltje voor Sékou te kopen. Bij Orange hebben ze een toestel in de aanbieding inclusief 2500 CFA krediet + 5 maanden lang nog eens 500 CFA, alles bij elkaar voor 15.000 CFA (22,5 Euro). Mooi dat ze deze aanbieding niet hebben, in het kantoor hadden ze wel het toestel voor 15.000 CFA, maar zonder de rest, volgens Bakary verkopen ze alles gewoon apart en steken ze de winst in eigen zak.
Des middags een ritje met een auto vol Sanogo's naar Sangubaka om te zien hoe het gaat. Op de terugweg naar huis zijn we langs het kantoor van Orange in Sévaré gereden en daar hadden ze de telefoon-aanbieding zowaar wel in huis. Dus Sékou blij. Jammer dat de bediening niet zo makkelijk is, hij kan immers niet lezen, laat staan Frans. Cijfers kent hij trouwens wel!
De vrijdag een groot deel van de dag achter de computer. Update van de website van Stichting Mopti, dat was hard nodig. Ik heb nu het nieuws dat het water stroomt in Sangubaka, dus dat is de moeite van het vermelden wel waard. Een verhaaltje over de put in Sarédera is ook nooit weg. En 's-middags heb ik bij Bakary een computer gerepareerd. 's-Avonds de min of meer waardeloze film "Legend" met alweer héél veel publiek, maar zij vonden de film in elk geval prachtig.

Zondag 30 maart
Het is zomertijd, maar hier doen ze daar niet aan, het tijdsverschil is opgelopen tot 2 uur.
Zaterdag was een dag waar ik niet veel over kan vertellen, ik heb voor de lezer veel oninteressante dingen gedaan met computers. Zowaar is Isac teruggekeerd, hij ziet er vermoeid uit. Hij is weer begonnen met de bijles van de Sanogo's. En Harry Potter 3 trok weer ontzettend veel bezoek. Het was een heerlijke avond, geen warme wind zoals gisteren. En voor ik ging slapen heb ik met mijn koorts-thermometer(!) de temperatuur gemeten: 34,6 graden. Toch slaap ik daar ongekend prima bij.

Laatste nieuws, we hebben 4 kleine konijntjes, volgende week meer.