Dit is Willem Snapper's nieuwsbrief nr 126 van 30 augustus 2009.
U kunt zich aan- of afmelden voor de aankondiging: wsnapper@mopti.nl
Waarin mijn Partner het doet
en
Waarin we zijn gestopt met de put in Sarédera
Dinsdag 25 augustus 2009
Laat ik met de zondag beginnen, niet heel belangwekkend. Met de tweede Schep-equipe zijn we op bezoek geweest op de markt van Somadougou. Omdat de Peugeot het vorige week had begeven, moesten we met de grote bus. Twee mensen voorin, twee in de laadruimte, waar ze op gewone stoelen moeten zitten. Het wordt daar behoorlijk warm, dus doen ze tijdens het rijden de zijdeur open. Als we langs politieposten komen moet de deur wel even dicht, ik mag achterin geen mensen vervoeren. Gelukkig werden we niet aangehouden. In Somadougou waren door de regen de paden tussen de kramen een smerige blubberbende.
Veel mensen blijven steken met hun slippers en lopen dan maar blootsvoets. Ook om het beekje door te steken, wat de markt in twee gedeeltes splitst. We slenteren een paar uur rond, de markt blijft ook in deze omstandigheden bijzonder.
De Scheppen verwennen de Sanogo's met voor elk een voetbalshirt. Als we terugrijden zien we weer de blote ruggen van de mannen die de 1200 km lange geul graven voor mijn sneller internet.
(foto Stijn Schep)
(foto Stijn Schep)
We eten die avond in Restaurant Moderne, mijn favoriete restaurant in Sévaré, prima eten, lekker en vooral erg goedkoop. Ze hadden zelfs bier geregeld.
Maandag was het vroeg opstaan om de drie Scheppen naar de bus te brengen. Dat was het begin van een lange dag. De carroleur liet het al meteen afweten. Ik heb haast met het washok, het is bijna klaar, maar met de laatste dingen vlot het niet. Ik had al zondag gebeld of de carroleur tegels op de vloer kon leggen, maar ja, zondag is zondag, nee maandag zou hij komen. Maar hij kwam niet opdagen. Ik wil er bij zijn als hij ze legt, dan kan ik ingrijpen als het mij niet bevalt. En samen met Sékou koop ik houten palen voor het priëel met de druiven en voor een afrastering rond de groentetuin. De kippen hadden weer flink huis gehouden. Voor het gaas moet ik naar Mopti. Dat combineer ik met een bezoek aan de garage waar ze mijn auto repareren en het ophalen van Baba, Gouro en Makan voor de vergadering 's-middags in Sangubaka. Als ik bij de garage aankom slaat mij de schrik om het hart. De auto staat op blokken onder een boom. Onder de motorkap staat Yusuf, de oom van Lassine, en eronder ligt een mecanicien die met een sleutel onder in de motor prutst. Alom liggen onderdelen in het zand, de complete cilinderkop, zuigers, slangen, bouten. Alles zit onder de olie, van die vieze zwarte dieselmotor-olie. "Dat krijgen ze nooit meer in elkaar" zo spookt het door mijn achterhoofd. Hebben ze de zuigers wel op volgorde? Als je die willekeurig terugplaatst krijg je veel extra slijtage. Hoe krijgen ze het in godsnaam schoon? Lassine laat mij de zuigerveren zien, die moeten vervangen worden, het klinkt mij niet overtuigend. Totdat zuiger nummer drie uit de motor wordt gehaald, de drijfstang is krom! Het is onbegrijpelijk dat de motor uiteindelijk nog draaide. De verklaring is duidelijk, die ene zuiger heeft een grote slok water opgezogen, de klep heeft zich gesloten en er zat voor de zuiger niets anders op dan te proberen het water samen te persen. Maar water laat zich niet gemakkelijk samenpersen, dus daardoor is de drijfstang getordeerd! Het is onwaarschijnlijk wat een krachten daar mee gepaard gaan.
Ik heb Lassine een behoorlijk bedrag gegeven om nieuwe onderdelen te gaan kopen in Bamako. De schat is vanmorgen (dinsdag) om zes uur vertrokken, altijd boordevol enthousiasme, altijd bereid om voor mij door het vuur te gaan, nooit zie je een moment van twijfel op zijn gezicht.
Goed, samen met Baba, Gouro en Makan rijden we met de bus naar Sangubaka voor de vergadering. Ik was daar met deze auto nog niet eerder geweest en ik was een beetje bang dat we zouden komen vast te zitten in de blubber. Maar het ging wonderwel goed.
Tot nu toe had ik niet zo'n heftige vergadering meegemaakt. Er viel een hoop te bespreken. Ondanks de comotie kon ik mijn ogen bijna niet meer open houden, ik had al zo een lange dag achter de rug. Zonder hernieuwde begeleiding lijkt niet zo goed te gaan in de tuin. Er blijkt veel onvrede over het salaris van Diemba de gardien. De vrouwen willen niet meer betalen dan 10.000 cfa per maand (15 euro). We moeten ze overtuigen dat alles afhangt van de opbrengst van de tuin. En die is hoger naarmate ze meer hun best doen. Er moet gewied worden, zieke planten moeten verwijderd en meer van dat soort zaken. Water geven is op het moment niet zo'n issue, want het regent regelmatig. Er is bovendien een probleem met een van de pompen, ik zal met Adama, de elektricien/installateur uitzoeken of we die storing kunnen verhelpen.
Om haf zes ben ik weer thuis, behoorlijk moe. Ik duik al om negen uur mijn bed in.
En nu is het dinsdag. Het loopt tegen negenen en de carroleur is nog steeds niet gearriveerd. Hij zegt dat hij er aan komt als ik hem bel, ik heb er niet meer zoveel vertrouwen in.
Woensdag 23 augustus
Verslag van dinsdag.
De carroleur is toch gekomen en hij heeft een prachtig tegelvloertje gemaakt. Wel moest ik er nog een keer op uit, want er waren te weinig tegels. Vanmorgen is het wachten tot hij de voegen heeft aangesmeerd, daarna moet de schilder komen en kan de waterleiding, de afvoer en de elektra worden aangelegd. En dan kunnen we eindelijk wassen.
De middag heb ik besteed aan een bezoek aan Sangubaka met Adama Dao om te kijken waarom de tweede pomp het niet deed. Het bleek een defecte flotter. We hebben hem vervangen. Diemba, le gardien, had maandag gevraagd om met zijn vrouw naar het ziekenhuis te gaan, ze voelde zich niet goed, we zouden een echo kunnen laten maken. Aangezien mij dat wel heel slecht uitkwam, dacht ik haar misschien dinsdag mee te nemen. Tot mijn vreugde en verbazing was zijn vrouw inmiddels bevallen van een gezonde baby!
En vandaag woensdag. De carroleur komt redelijk op tijd om de tegels te voegen. De schilder Oumar Peintre laat niet lang op zich wachten en een paar uur later is het washok klaar. Ik bestel de loodgieter en Adama de electricien voor morgenochtend.
Zelf kom ik de deur niet uit. Ik ben met computers bezig, onder andere eentje van Joop. En ik probeer video's vast te leggen op de nieuwe PC, maar dat lukt niet erg. Ik heb nog steeds problemen met het apparaat, ik verdenk nu de hard disk. Hij loopt onophoudelijk vast, of is onwaarschijnlijk traag.
Ik heb ook contact met Lassine. Hij is alweer op de terugweg uit Bamako en hij heeft alle onderdelen voor de auto gevonden. Morgenochtend kunnen ze denk ik aan de slag.
Donderdag
Waar hebben we het in hemelsnaam over. Een wasmachine!!?? Toch is die voor mij belangrijk. Sinds al die steenpuisten moet ik meer aandacht schenken aan mijn hygiëne. Het begint mij steeds duidelijker te worden, ik moet mijzelf wassen en wassen, tot ik bijna geen huid meer over heb. Van belang is ook dat mijn kleren schoon zijn, de lakens en de handdoeken. Met andere woorden, ik heb haast met de wasmachine. Dan kan ik mij vaker verschonen. Ik heb geloof ik wel honderd onderbroeken, ze zijn allemaal vuil. Ik wil ze niet aan Founé of aan Bébé geven, haar hulp in de huishouding, wie weet wat zij er aan over houden. Toch heb ik wel de indruk dat bij mij in elk geval de steenpuisten helemaal weg zijn. Maar ik blijf twijfelen, ik moet schoon, schoner, schoonst. In elk geval kwam Madou, de loodgieter redelijk op tijd en ook Adama de elektricien stond er om negen uur. Het viel mij nog niet mee hoeveel tijd ze kwijt waren, maar om één uur kon dan eindelijk de machine in werking worden gesteld. Nu ik dit zit te tikken is de eerste was al helemaal droog opgeborgen. Bébé was vandaag (voor het laatst?) nog druk met de "hand-"was.
Ik ben ook nog even in Mopti geweest om naar mijn auto te kijken. Lassine heeft de onderdelen vanmorgen bij de "garage" afgegeven.
Toen ik aankwam waren ze druk bezig met het schoonmaken van het motor-compartinent. Ze waren juist bezig met het leeggooien van een jerrycan met water over de motor. Of je dan van schoonmaken kunt spreken, weet ik niet. Het zag er niet eens zo slecht uit. Na een kort bezoek aan Bakary, ben ik ijlings terug gereden naar Sévaré.
Vrijdag 25 augustus
En natuurlijk begint de dag met een nieuwe was. Ik heb nog een enorme berg met vuil wasgoed. Ik leg Founé ook uit hoe je de machine moet bedienen. Het is een één-knops apparaat en het instellen is heel simpel.
Ik bel ook Lassine om te vragen hoe het met de auto staat. Hij zegt dat hij hem spoedig komt brengen! Dat is super-nieuws. Ik ben in mijn nopjes.
Maar, is het ene probleem verholpen, dan dient het volgende zich al weer aan. De koelkast doet het niet zoals het moet. Het water dat ik eruit haal is opeens niet meer koud. Ik zie het nog even aan voordat ik Adama weer ga bellen. Het lijkt voorlopig trouwens loos alarm. Nadat ik hem uit en in heb geschakeld, wordt het toch weer kouder daarbinnen.
Terwijl ik achter mijn computer zit te werken, zie ik in een ooghoek een hagedis door de kamer scharrelen, dat gebeurt wel vaker, ze lopen gewoon weer naar buiten. Maar dit was niet een gewone hagedis, deze had een slangachtig voorkomen, veel gestroomlijnder, met ook een spitse kop. Hij kwam uit de richting van de slaapkamers en was op weg naar buiten. Ik bleef hem geobsedeerd volgen, totdat hij de deur uit liep. Ik denk niet dat het een waraan was, al hoewel de vorm mij in die richtig doet denken. Het moet bovendien een jonkie zijn, zijn lengte was niet meer dan iets meer dan 15 cm en een volwassen exemplaar kan wel een meter lang worden. Ik heb Sékou gevraagd hem in elk geval met rust te laten. Hoop dat de kippen dat ook doen.
De middag vordert, ik heb Adama toch maar gebeld, nadat de ijskast er volledig mee is opgehouden. Adama kwam met een specialist en na enige tijd hoorde ik weer het vertrouwde ijskast-geluid. Maar nu, een paar uur later, doet ie het wel, maar of hij echt koud wordt moet nog blijken.
Zojuist kwam ook Lassine met de Partner! Ze hadden hem helemaal schoongemaakt en de kosten vielen behoorlijk mee.
De hele reparatie kostte 30.000 cfa (45 euro) aan arbeidsloon. Ik hen een fooi gegeven van 20.000 cfa en Lassine vijf bankbiljetten van 10.000 cfa. Iedereen blij. De auto staat weer lekker gewoon in de garage. Ik neem mijn pet af voor de mecaniciens. Ik schat dat een dergelijke reparatie in Nederland al snel 1000 tot 1500 euro zou kosten, waarschijnlijk kon je beter een ruilmotor zoeken, of een nieuwe auto.
Vanavond draai ik de film Black Belt (Zwarte Band). Dat gaat er altijd in. Hopelijk geen regen, de lucht is redelijk helder.
Zondag 30 augustus.
Vrijdagavond was een prima filmavond. De film Black Belt was zeker niet de slechtste in zijn soort. Natuurlijk zijn de karate-scenes altijd succes, maar de film had ook nog iets van een meeslepend verhaal. Het was drukker dan ooit. Buiten de poort hoorde ik duidelijk geroezemoes van een groep mensen die er niet meer in kon. Dat had ik nooit eerder opgemerkt.
De zaterdag was een vanouds drukke dag. Aangezien de put in Sarédera steeds dieper wordt en het "graven" navenant moeilijker en zwaarder, hebben we voorlopig besloten niet verder te gaan. Er is tenslotte water in de veertig meter diepe put, de boren zijn versleten en en het schiet niet meer op. We gaan het voorlopig zo proberen. Dat betekende dat we de equipe van zes man moesten ophalen en de compressor mee naar huis konden nemen.
Ik had ook Adama meegenomen, die kon poolshoogte nemen voor zijn taak, de installatie van pompen en panelen. Als je naar beneden kijkt in de put houd ik mijn hart vast of we het water naar boven krijgen. De put is zò ongelofelijk diep. Stel je die veertig meter even voor, mijn huis in de Gerard Dou was 15 meter hoog, dat betekent bijna drie huizen boven op elkaar gestapeld! De Partner deed het goed, op de terugweg had ik wel het idee dat de snelheid er een beetje uit was, maar ja, ik had ook die zware compressor achter de auto hangen. Zes man terug halen betekende ook twee keer rijden. Ik ga nog een keer met de bus om alle slangen en touwen op te halen. Aanstaande woensdag hebben we een vergadering georganiseerd over het vervolg in de tuin van Sarédera. Ik moet snel een werkplan maken.
De zaterdag eindigde met de film Oliver Twist van Roman Polanski, niet een film zoals die van gisteren, maar hij werd meer gewaardeerd dan ik van te voren vermoedde. Op de scene waar een jongetje een brood wegnam bij de bakker werd zeer ambivalent gereageerd, zowel lovend als afwijzend. Tegen het einde dreigde nog even een regenbui, maar uiteindelijk bleef die uit. In de nacht van vrijdag op zaterdag had het nog zeer stevig geregend.
