Willem Snapper's nieuwsbrief nr 410 van 31 mei 2015.
Sommigen doen het al, waarom hierboven niet even tweeten? Dank je wel.
U kunt zich aan- of afmelden voor de aankondiging: wsnapper@mopti.nl
instructies voor de verloting vooraf
paaltjes en verloting
en
weinig sympathie voor de rebellen
Maandag 25 mei 2015
Het is vandaag de dag van Afrika. Er zijn veel winkels dicht, maar ook lang niet alles. Ik krijg niet mee wat er precies wordt gevierd.
Voor mij is het in elk geval werken geblazen, de piketpaaltjes verplaatsen in de tuin van Barigundaga. We waren met z'n zessen, Douba en Dako, Yacouba, Niangaly en een vriendje.
Om acht uur op pad, ik had geen idee hoeveel tijd het zou nemen. Het kost al drie kwartier om er te komen, de weg wordt alsmaar slechter, de ene omleiding na de andere in verband met het vernieuwen van de weg. Daar is een half jaar voor uitgetrokken, lees ik op borden. Maar daar heb ik nu dus niets aan, erger nog, het is meer en meer afzien, vooral het stof is verschrikkelijk. Eigenlijk ging het werk met de paaltjes voorspoedig. Ze hadden alweer hun eigen ideeën, maar die heb ik allemaal meteen de kop in gedrukt. Met twee touwen van de juiste lengte schoot het klusje behoorlijk op. Grootste probleem was eigenlijk de keiharde grond, lastig om de paaltjes erin te slaan. Om één uur waren we klaar en konden we naar huis. Iedereen tevreden en we hebben afgesproken dat de verloting van de velden aanstaande zaterdag zal plaats vinden.
Ik dacht dat de koe, die in de tuin rond loopt van de gardien was, maar nu blijkt dat ze die hebben gekocht om later te slachten bij het openingsfeest van de tuin, het arme dier. Voor de koe is dat geen feest, voor mij ook niet, maar in Mali gaat geen feest voorbij zonder eten en zeker niet zonder vlees.
Dinsdag.
Ik heb een beetje een onrustig gevoel in mijn buik, ik heb een auto gekocht via marktplaats. Het is een Citroen Berlingo, precies zoals ik hem graag wil, ziet er op de foto goed uit, niet zo heel jong, uit 2005, dat is een beetje jammer, maar het is er een met de goede motor (1.9D), weinig kilometers (93.000 km op de teller) en voor weinig geld (4250 euro). Het lijkt mooi, het is een importauto en heeft nog geen NL kenteken, hij moet dus worden gekeurd en krijgt dan automatisch een APK. Volgens de verkoper zit alles bij de prijs inbegrepen.
Maar ik begin te twijfelen, kan dat wel voor zo weinig geld?? Kloppen de kilometers? Lassine wil hem wel ophalen uit Dakar, hij heeft dat eerder gedaan. Maar eerst kan ik er hopelijk in Nederland nog even van gebruik maken. Mar, de schat, wil hem ophalen uit Noord Brabant en dan mag zij hem gebruiken tot mijn vertrek.
Donderdag,
Op dinsdag werd in Bamako een mars voor de vrede georganiseerd. Op de foto's is in elk geval een gigantische massa mensen te zien, Maliactu heeft het over 200.000 demonstranten, maar wie kan dat tellen?
De wens naar vrede is ontzettend groot, Mali één en ondeelbaar, rebellen, onderteken het vredesverdrag, leg je wapens neer, we willen vrede! Ook in Menaka, ver in het noorden van Mali, werd een demonstratie georganiseerd, de inwoners willen die rebellen niet terug.
Vrijdag
Ik lees een erg overzichtelijk artikel van Fred van der Kraay over Noord Mali in Afrika Nieuws. Zie deze link!
En burgeroorlog? In Yahoo News lees ik een artikel over de onzichtbaarheid van de terroristen, ze zijn van alles op de hoogte, elke beweging van troepen is ogenblikkelijk bij de vijand bekend en daar stellen ze zich op in.
Iedereen heeft altijd de mond vol over de smokkel in het noorden van Mali, mensen, wapens, drugs. Wat ik niet begrijp is dat je er nooit iets van hoort, of ze daar ook achteraan zitten en of er iets wordt gevonden. Er moeten toch regelmatig auto's door de woestijn gaan, worden die dan niet gecontroleerd? Of hoort dat niet tot het mandaat van de Fransen?
En ik wil toch nog maar eens benadrukken, je leest er bijna nooit over, maar het is toch verschrikkelijk hoe een stelletje Touareg-rebellen met hun eigenwijze claims gigantisch veel schade toebrengen aan hun eigen regio en aan de rest van het land. Het zal ze worst zijn! Vanwege de recente ongeregeldheden in het noorden zouden alweer meer dan 60.000 mensen op de vlucht zijn geslagen.
Vier uur in de middag, ik heb het druk, morgen de verdeling van de velden onder de vrouwen in Barigundaga. Verder arriveerden weer twee postpakketjes met onderdelen voor laptops, daar moest ik mee verder. De temperatuur is ongekend, op dit moment wijst de temperatuur buiten nog 43 graden, het maximum was zelfs 50 graden, maar dat was in de zon. Ik geloof dat heel Mali het er moeilijk mee heeft, ik in elk geval wel. Ook Baba klaagt steen en been, maar wie niet. Ik heb net mijn middagslaapje gedaan en dan doe ik lekker wel de airco aan. Het houdt op als de stroom weer uitvalt, dan wordt het heel snel warmer, dus ben ik maar weer opgestaan. Ik hoop dat ik niet in het donker moet koken.
Dat viel gelukkig mee, de stroom was na een uurtje weer terug.
Toen ik daarna in mijn slaapkamer kwam, rook ik een steeds sterkere geur van kadavers. Met hulp van de Sanogo's haalden we alles overhoop, maar we vonden niets, ook niet onder het loodzware bed, tot Dako het raam open deed, daar lag een rat te vergaan. Met het schoonmaken droop het zweet mij van mijn lijf, ik raakte totaal doorweekt. Bij mij binnen is het 39,7 graden, even later 40,4.
En vandaag heb ik een enkeltje Amsterdam geboekt, 14 juli kom ik aan. Toen ik Sékou vertelde dat ik misschien niet terug kwam was zijn commentaar "Non, non, on va tous mourir ici!" Ik heb gemerkt dat twee enkeltjes maar weinig duurder zijn dan een retour, dus ben ik iets vrijer in het kiezen van de terugreis.
Zaterdag
Terug uit Barigundaga. Het zag er allemaal zo simpel uit en zo begon het ook. Er waren heel wat vrouwen verzameld, Yacouba had wat mij betreft de leiding. Ik had het keurig voorbereid, een lijst met vrouwen en een emmertje met hun namen. De hele club begint bij veld één, daar wordt een naam getrokken en die vrouw krijgt veld één toegewezen. Zo vervolgt het naar veld twee, tot we alle velden hebben gehad.
Helaas kwam El Hadj met nog een klein lijstje andere vrouwen, dat gaf een probleem, omdat er niet voor iedereen dan een veldje zou zijn, verder wilde El Hadj de administratie bijhouden op zijn eigen lijst. Dat gaf regelmatig grote problemen en soms moest ik zelf ingrijpen, al hoewel ik mij er liever buiten houd, ze moeten het zelf doen. Gelukkig heb ik dan zo'n overwicht dat het probleem snel is opgelost. Het zint mij nog steeds niet dat de vrouwen zo'n ondergeschikte rol lijken te hebben ten op zicht van de mannen. Ik ga voorstellen om de volgende vergadering zonder de mannen te organiseren. In feite hebben zij er niets mee te maken, de tuin is voor de vrouwen en het kan niet zo zijn dat El Hadj met zijn kornuiten daar verder de scepter zwaaien.
Er blijken nu iets van 80 vrouwen een veld te willen, ik houd nog steeds mijn hart vast of er genoeg water is voor zoveel tuintjes. Ik heb ze in elk geval veelvuldig gewaarschuwd dat het wel eens behoorlijk kan tegenvallen. Waar ik mij ook aan erger, en dat is in alle tuinen zo, dat ze niks opruimen, dat ze het terrein niet netjes maken, zeker rond het huisje, dat ze de grond niet egaliseren. Het is een grote gatenkaas, overal hopen met zand of anderszins, kuilen en gaten, niemand haalt het in z'n hoofd om dat nou eens netjes te maken. Niemand neemt daarin initiatief.
Verder brengt de een na de ander computers, ik heb het druk, het groeit me bijna boven het hoofd, ik moet nog zoveel regelen voor ik naar Nederland ga.
Volgende week kan de nieuwsbrief wel eens later arriveren in verband met de inauguratie zondag van de tuin van Barigundaga.
De hele club in veld één