Willem Snapper's nieuwsbrief nr 411 van 7 juni 2015.
Sommigen doen het al, waarom hierboven niet even tweeten? Dank je wel.
U kunt zich aan- of afmelden voor de aankondiging: wsnapper@mopti.nl
panorama van Barigundaga
inauguratie Barigundaga
en
een woord van dank aan de donateurs van de Stichting Mopti
Maandag, geen echte wetenswaardigheden, maar als ik 's-middags op mijn thermometer kijk, binnen, zie ik 41,4 graden. Het is verzengend warm.
Dinsdag
Ik heb even geen lastige computers, dus ga ik zo eerst naar de kapper en daarna ga ik de boekhouding doen voor de Stichting Mopti. Voor de rest is er weinig nieuws. Ik lees op het internet dat de jihadisten in het noorden van Mali beter bewapend zijn dan het Malinese leger. Ze beschikken over raketten waarmee ze helikopters en vliegtuigen uit de lucht kunnen schieten, z.g. manpads, die vanaf de schouder worden gelanceerd. Maar ze bezitten ook veel ander zwaar wapentuig. Het gebruik van mijnen neemt ook steeds meer toe. Het zou allemaal nog steeds uit Libië komen. Het ziet er derhalve onheilspellend uit in het noorden, maar wie weet later ook in midden en zuid Mali. In Sévaré is het altijd nog rustig, maar in Bamako nemen verspreide aanslagen toe.
Woensdag
Met schrijven schiet het niet op. Gisteren om half zes begon mijn apparatuur opeens te piepen en te krijsen. Ik was vergeten om over te schakelen naar gewone stroom en toen ik dat wilde doen bleek ook die uitgevallen.
Dat was even lichte paniek. Mijn batterijen houden het dus geen uur of zo meer uit en dan zijn ze uitgeput.
Ik hoopte dat de stroom binnen een uur of wat zou terugkeren, maar het werd voor mijn doen een latertje: half twaalf. Het betekende in het donker koken en eten en voor de rest hangen op het dak. Eerder naar bed was er niet bij, want ik had totaal geen stroom, zelfs niet voor mijn kleine ventilator. Ik lag er nog geen minuut in of de stroom floepte aan en kon ik de airco aanzetten. Ik heb geslapen als een roos.
Vandaag, 3 juni, zijn de meeste examens begonnen. Adama doet z'n DEF, dat is het eindexamen van de basisschool. Hij heeft de afgelopen maanden flink bijles gehad en dat heeft hopelijk geholpen. Maar een studiehoofd is het niet. Corruptie of niet, ik kan er niet om heen, hij krijgt hulp van twee surveillanten en als hij z'n mobieltje meeneemt, krijgt hij smsjes met antwoorden op sommige onderwerpen.
Zonet kwam Dako met een vriendje, of ik een document wilde kopiëren. Een enkel exemplaar wil ik wel doen, maar 120 pagina's, dat is zonde van mijn laserprinter. In de copyrette doen ze dat voor 50 cfa per kopie, maar ze zeggen dat de prijs vandaag is verhoogd naar 300 cfa. Het gaat dus om examenvragen en dan is men er als de kippen bij om even lekker te scoren. En ze hebben haast, want de vakken komen over een uur aan de beurt. Ik strijk met de hand over mijn hart en neem er 60 voor mijn rekening.
Donderdag
Na de stof- en zandstorm van gisteren, waarbij het midden op de dag volkomen nacht werd, is het weer terug naar af. De zon schijnt verzengend en de temperatuur loopt weer flink op.
Het moet nog maar eens gezegd, ik lees het op Maliweb: de Touareg vormen in het noorden van Mali een minderheid met 11,6% van de bevolking, of wel 0,98% van heel Mali. Van hen is slechts nog weer een klein deel aanhanger van de rebellen, de rest wil de hele Azawad niet eens. Het zijn toch onthutsende cijfers. Hoe een klein clubje rebellen het hele land in de houdgreep heeft. Lees desgewenst op deze site (Frans).
Een ander ding is dat Mali de afgelopen decennia enorm heeft geïnvesteerd in het noorden van Mali, meer dan 110 miljard cfa, ofwel 168 miljoen euro. Lijkt me eigenlijk erg weinig, het moet veel meer zijn.
De hele ochtend deed ik de administratie van de Stichting Mopti, het zou makkelijk moeten zijn, maar er zitten een paar posten tussen waarvan ik niet weet wat ik er mee aan moet. Hoop dat mensen die geld storten, met de allerbeste bedoelingen overigens, daarvoor de rekening van de Stichting niet willen gebruiken, maar mijn privé rekeningnummer. Het schiet op, morgen kom ik er mee klaar denk ik.
Vrijdag
Er is een soort overeenkomst in de maak voor het stadje Menaka, tegen de grens met Niger. Nog niet lang geleden verdreef de GATIA de CMA (MNLA) uit Menaka, bij de schermutselingen vielen meer dan honderd doden. De GATIA weigert sinds die tijd de stad te verlaten, de bevolking zou in elk geval de CMA-rebellen niet terug willen en is op de hand van de GATIA. De Minusma poogde de GATIA te bewegen de posities in te nemen van voor de verovering, maar tot nu toe weigerde de GATIA. De overeenkomst zou nu hieruit bestaan, dat de GATIA zich toch op hun oude posities terugtrekt en dat de CMA niet terugkeert binnen de stad en zich hergroepeert in de periferie. De orde in Menaka zou daarna worden gehandhaafd door de Minusma (de VN). Het is een oplossing, maar het is zeer plaatselijk, voor de rest van het gigantische gebied betekent het niet veel, denk ik.
Deze morgen hebben Niangaly en ik 20 jerrycans naar Barigundaga gebracht. Het moet gezegd, het gonst er van de activiteit, iedereen is zijn landje aan het klaarmaken en de eerste zaden zitten al in de grond. Het ziet er goed uit, aan de mensen ligt het niet, maar ik zie het toch een beetje somber in. Voor zoveel mensen over een zo groot oppervlak is er vast niet genoeg water. We hebben het gemeten, bij een gemiddelde zon loopt een emmer water van 15 liter vol in 6,7 seconden. De pomp geeft dan 8m³ per uur. Zeg de dag duurt zeven uur, dan geeft de pomp 56m³ water over de hele dag. Dat lijkt niet slecht. Dan gaan we er van uit dat de pomp niet stil valt door een gebrek aan water in de forage, ook dat is altijd nog mogelijk. De dag duurt iets langer dan 7 uur, maar in de ochtend en de avond zal de stroom minder zijn, gemiddeld genomen hoop ik dus dat je in totaal op die 56m³ uitkomt. De waterkwaliteit is erg goed, de vrouwen nemen graag 's-avonds een bidon mee naar huis!
Maar oh, wat is die weg toch slecht, de Sanogo's hadden de auto gisteren gewassen, hij zit nu al weer helemaal onder het stof en het zand. Trouwens, zodra de regentijd is begonnen, kan ik een bezoek aan Barigundaga wel schudden, de weg zal dan totaal onbegaanbaar zijn.
Zondag
Vandaag is de inauguratie van de tuin, ze maken er een officieel feest van. Vandaar dat ik niet weet hoe laat deze nieuwsbrief bij u op de deurmat valt. Het is een ochtend van toespraken en ook ik moet zelf nog iets zeggen en daar heb ik 't al helemaal niet op. We will see.
Zondag, de inauguratie
Mijn aanvankelijke pessimisme is niet uitgekomen, het feest, de inauguratie, in Barigundaga werd een geweldig feest. Er waren twee grote tenten neergezet, een voor de vrouwen, een tweede voor de mannen, er was een geluidsinstallatie op een accu, er waren vele genodigden, vele autoriteiten. Sommigen kende ik nog van andere "tuinfeesten". Ik stond natuurlijk in het midden van de belangstelling. Spreken in het openbaar is niet mijn sterkste punt, maar het ging me nog redelijk af, helemaal à l'improviste en in het Frans. Vooral de vertegenwoordiger van de gouverneur bleef mij daarna minuten lang in het zonnetje zetten, gelukkig niet letterlijk. In zijn ogen was ik zo langzamerhand een echte Mopticien, een echte Malien en nog veel meer.
Ik moet natuurlijk niet vergeten dat het initiatief en de organisatie van de tuinen weliswaar bij mij ligt, maar zonder de donateurs van de Stichting Mopti zou het allemaal niet mogelijk zijn geweest! Dus donateurs, de dank straalt ook op u over! Niet alleen van de dorpelingen van Barigundaga, maar ook van mij. Ik ben er nog steeds van overtuigd dat de tuinen tot de betere projecten behoren, ze zijn kleinschalig en er worden heel wat mensen duurzaam mee geholpen.
Het ministerie van landbouw zegde de vrouwen van Barigundaga nog extra steun toe in de vorm van kruiwagens, gieters en zaden, een welkome aanvulling. Kortom het was een zeer geslaagde ochtend.
