Printversie

Willem Snapper's nieuwsbrief 531, 7 januari 2018

nieuwjaarsfeestje
en
bezoek

De decemberactie van de Stichting Mopti loopt zo’n beetje op zijn eind, het resultaat mag er weer zijn, mijn donateurs brachten tot nu toe 15.492 euro bij elkaar! (stand op 7 januari)
Bent u het vergeten, dan kunt u altijd nog op deze link klikken voor meer informatie.

Maandag 1 januari 2018, nieuwjaarsdag
En alweer is een nieuw jaar begonnen. Ik heb het niet uitgezeten gisteravond en ben gaan slapen onder de verschrikkelijke en oorverdovende muziek van het feestje van Dako en Douba op het dak van het huis. Hoe later het werd hoe meer mensen er kwamen, dat concludeerde ik naar aanleiding van de herrie boven mij. Het was niet alleen de muziek, maar ook het dansen boven mijn hoofd. Om drie uur in de nacht ging de muziek uit en keerde de rust terug. Desondanks heb ik niet eens slecht geslapen.
Woensdag krijg ik een Belgische journalist op bezoek, die misschien een paar dagen blijft logeren. Ik moet dus onverwacht de logeerkamer in orde maken en ook mijn huis onder handen nemen. Vanmorgen kwamen al twee mensen met laptops, ik heb ze voorlopig weggestuurd en gezegd later terug te komen, ik heb even geen tijd.
Ik bracht de geleende geluidsboxen van het feest terug naar Hamidou, ik zag nog net een nietsvermoedende kameel door de poort van het abattoir verdwijnen, een betrekkelijk zeldzame verschijning.

Dinsdag
Vandaag moet ik bezemen en dweilen, bed opmaken, badkamer op orde brengen en bier halen. Bij de Bavaria supermarkt is normaal pils weer niet te krijgen. Nooit eerder zag ik daar bier van 16 procent, ja krankzinnig, u leest het goed, 16 procent! Gelukkig hebben ze bij de Total-benzinepomp wel gewoon bier. Vanmorgen trouwens eerst in Mopti een jaartje postbus betaald.

Om drie uur 's-middags werd ik wakker gebeld door Mouna, ik lag net even een dutje te doen, ze wil mij een schuld terugbetalen, dat is natuurlijk fijn. "Je viens tout de suite" liet ze pertinent weten. Niet helemaal wakker sta ik op en anderhalf uur later, is ze nog niet geweest. Vervelend.

Woensdag
Arne Gillis, mijn Belgische journalist, is 's-middags aangekomen. In het huis had ik de laatste voorbereidingen getroffen. Op het busstation vond ik een heel ander persoon dan ik mij had voorgesteld. Jong, ik weet niet echt hoe oud, 30 jaar misschien? Ik was bang dat ik met een ouderwetse backpacker van doen zou krijgen, maar dat bleek gelukkig totaal niet. Komt uit Antwerpen en werkt/schrijft voor het Belgische MO* Magazine. Sympathiek, joviaal en voelt zich direct helemaal thuis.Hij is absoluut welkom een volgende keer! s-Avonds nam ik hem mee naar de Auberge Canari om te eten. De conversatie stokte eigenlijk geen moment.
Hij zoekt in Mopti informatie over de politieke en religieuze achtergronden. Hier ook een directe link naar zijn artikelen in MO* Magazine.

Donderdag
Ik had Baba uitgenodigd om het een en ander te vertellen en om Arne in contact te brengen met een aantal interessante personen in Mopti en Sévaré. Arne is zeer geïnteresseerd en ook ik steek er veel van op. Baba is een onuitputtelijke bron van informatie en praat honderd uit. Hij kent zo verschrikkelijk veel mensen, hij is toch een zeer bijzondere man! En Arne is buitengewoon tevreden en enthousiast over wat Baba allemaal vertelt. We eten deze avond prima bij de Togolees.

Vrijdag
s'-Ochtends halen we een ticket voor de terugreis zondag, hij moet om 4.30 uur op het busstation zijn. En we bestellen voor hem twee overhemden bij mijn kleermaker op de markt. Voor de prijs hoef je het niet te laten, 5 euro per stuk. Ik vermaak mij enkele uurtjes met mijn vliegsimulator. Arne had verder zo zijn eigen programma en 's-avonds aten we bij Hotel Flandres, hij komt uit Antwerpen niet? Arne is trouwens een prettige logee, die ook zelf veel initiatief neemt en er zelfstandig op uit gaat.

Zaterdag
Ik wilde eigenlijk zo graag met Arne naar de tuin van Médina Coura, dat was altijd een prachtige tuin en ik ben daar al een tijdje niet geweest. Toen ik Niangaly vroeg om mee te gaan zei hij dat dat misschien niet zo verstandig was. Twee dagen geleden hadden terroristen een post met gendarmes aangevallen in Somadougou, één gendarme raakte gewond, de anderen konden de aanval afslaan. Onmiddellijk was ook het leger en de Minusma te hulp geschoten, maar in het donker konden ze weinig meer uitvoeren en konden de terroristen ontsnappen. Somadougou ligt op 25 km van Sévaré op de weg naar Bamako en vandaar uit loopt een klein weggetje via Médina Coura naar Mopti. Kleine kans dat de terroristen zich die kant op hebben verstopt. Pas na lang zoeken vond ik uiteindelijk op Twitter een bericht over de aanslag. Voor de zekerheid sloegen we de raad van Niangaly niet in de wind en bezochten we de tuin van Komongalou. Die is heel dicht bij mij en voorlopig is daar geen gevaar (in de tuin van Médina Coura waarschijnlijk ook niet, maar je kunt dus nooit weten).
Arne was toch een klein beetje zenuwachtig. Zondag moet hij met de bus langs de plek waar de aanslag plaatsvond. Ik heb de onrust uit zijn hoofd kunnen praten denk ik. De terroristen, of wie het ook zijn, hebben het niet op bussen gemunt, voornamelijk op militairen. Bovendien, overdag houden ze zich meestal wel koest. In de loop der jaren zijn wel meer aanslagen geweest langs de belangrijke weg tussen Sévaré en San (Bamako), maar altijd waren die gericht op militairen en politie. Nog nooit hebben ze een bus aangavallen, ook nog nooit particuliere auto's.
Het weerzien in de tuin van Komongalou was grandioos. De tuin staat er prima bij, alles loopt als een zonnetje. Wortelen, salade, kool, aubergines, pepers, mint en nog wel meer, het groeit en bloeit, de vrouwen hebben er zin in! Als ik daar op bezoek ben loopt het hele dorp altijd uit. Mijn fototoestel deed zijn werk. Helaas stond de zon nog vrij laag, toch heb ik wel een paar redelijke plaatjes geschoten. Arne was ook heel enthousiast, later overhandigde hij mij ook nog een bijdrage voor de tuinen. Ter afscheid aten we nog een keer in de Canari. Volgens mij heeft de eigenaresse het er niet makkelijk, we waren weer de enige gasten. Maar we hebben wel weer heerlijk gegeten!

Zondag
Ik moest om vier uur mijn bed uit om Arne uit te zwaaien. De taximan was keurig op tijd. Daarna heb ik nog wel even geslapen, maar ik ben niet uitgeslapen.