Printversie

Willem Snapper's nieuwsbrief 34, 26 augustus 2007.

Waarin Bakary zich voor zijn hoofd slaat
en
Waarin het eindelijk wat wordt met de pompoenen

Maandag 20 augustus 2007
Ik heb vandaag weer de hele dag in Mopti gezeten in het internetcafé van Bakary en ik ben behoorlijk gaar. Als ik thuis kom gaan de garagedeuren automatisch open. Sékou heeft de televisie naar buiten gehaald en de hele familie zit voor de buis. Ik heb niet veel zin om te gaan zitten kijken, een soortgelijke stomme serie als Goede Tijden. Nee geen zin. En buiten loeren de muggen. Om even mijn verhaal kwijt te raken kruip ik met een glaasje pils achter mijn notebook. Net ging de telefoon, het was vast en zeker Nederland, maar ik was juist in de ruimte waar je niet vaak over spreekt. Ik haalde het niet.
Het is in het internetcafé in Mopti een drukte van belang. Ik ben bang dat Bakary dit niet gaat volhouden. De mensen komen niet alleen voor het internet, Bakary houdt zich ook bezig met drukwerk en het tikken van brieven. Het copieerapparaat staat ook nooit stil. Bintou, zijn hulp heeft hij ontslagen, ze heeft geen kaas gegeten van computers, ze schijnt er geen feeling voor te hebben. Vandaag moest Bakary facturen ontwerpen en printen voor een motoren-handelaar. Dat doet hij in Word en dat programma is daar nauwelijks geschikt voor. Maar ik kan goed overweg met Corel, dus met een beetje puzzelen lukte het wel. Voor hem is het een uitkomst dat ik dat soort dingen beheers en dat ik de tijd heb om af en toe een handje te helpen.
Voor ik er erg in heb is het half zeven in de avond. Bakary blijft zeker nog een paar uur doorgaan, tot de laatste klant vertrokken is. Grote kans dat vanavond nog toeristen langskomen die voorkomen dat hij naar huis kan. Hij is wel iemand aan het zoeken die hem kan bijstaan, maar het is niet eenvoudig om iemand te vinden met voldoende capaciteiten en kennis.
Over gisteren, zondag, kan ik kort zijn. De ochtend is gevuld met de gebruikelijke nieuwsbrief, nummer 33 al. Waar houdt het op. Nee een middagdut en een snel bezoek aan Sévaré, dat is het wel zo'n beetje.
Vanmorgen heb ik de bijl gezet in de pompoenplanten. Sommige loten zijn wel tien meter lang en alle vruchtbeginselen vallen er af. Ondanks de tegenstrubbelingen van Sékou heb ik de planten enigszins gekortwiekt. Ik heb op het internet gelezen dat je flink moet snoeien in het aantal bloemen en zijscheuten om een paar behoorlijke pompoenen te genereren. Afwachten dus. Maar het is ongelofelijk hoe hard die planten groeien en hoe goed ze het doen.

Woensdag 22 augustus.
Ik heb vanmorgen eerst de pompoenplanten verder getopt en de prachtige bloemen afgeknipt. Na mijn aktie van dinsdag lijkt het nu al veel beter te gaan. De vruchten vallen er niet meer af en ik heb de indruk dat de groei van de vruchten in een stroomversnelling is geraakt. Al doende leert men. Het gaat verder overvloedig goed in de tuin, de bougainvilles klimmen tegen de muur en beginnen hier en daar te bloeien. En ook de tomatenplanten worden groot en de eerste bloemen zijn al uitgebloeid. Ze staan duidelijk te dicht bij elkaar, volgens het pakje moeten ze op 25 centimeter, maar dat is denk ik te weinig.
Ik heb zojuist de gerepareerde computer van zuster Emilia teruggebracht naar het ziekenhuis. Die was er gisteren opeens zomaar mee opgehouden. Mijn specialiteit hier: het register terugzetten. Zij was erg blij met het feit dat ik het kon repareren, ik denk niet dat die kennis hier verder aanwezig is. Ik ben gisteren weer in Mopti geweest. Er is daar niet zoveel meer te doen voor mij, het internetcafé loopt als een trein. Dus 's-middags ben ik tegen de zin van Bakary weer naar huis gegaan, hij vindt het gewoon gezellig als ik er bij ben.
Ik heb gisteren ook met Baba nog eens goed naar de offertes gekeken voor de putten in de tuinen. Het blijkt dat daar best nog het een en ander in te snoeien is. En dat moet ook, want het budget voor de tuinen is krap en blijft krap.
Vanmorgen kon ik een vergadering organiseren over de putten met Baba, Ablo en de tweede puttenier, die ook al Abdoulaye heet, degene van de eerst erg hoge offerte. Maar het kan minder en het moet minder. Met Baba en de puisenier zijn we weer in de twee dorpen gaan kijken. Het blijkt dat vooral in Saredera de put veel minder diep hoeft te zijn. En dat scheelt in de kosten. In Sangubaka viel het juist een beetje tegen. Ze hebben daar een put, die is bijna zeventien meter diep en er staat maar twee meter water in. Dat is weinig en daarmee kun je de tuin niet bevloeien. Die moet waarschijnlijker dieper. Alweer een nuttig bezoek en dit keer hebben we niet in de modder vast gezeten. Ik had eigenlijk meer interesse in de vogels, ik zag onder andere vogels die veel op tureluurs leken. En verder een zeer opvallende vogel, parkietachtig, fel-rood met wat zwart, niet eerder gezien. Toen ik mijn fototoestel in de aanslag had gebracht was hij jammer genoeg gevlogen.
Terug in Sévaré wilde ik een fles calvados kopen als cadeautje voor Bakary's verjaardag. Geen calvados helaas, ik heb een fles whiskey meegenomen naar Mopti. Toen ik hem feleciteerde wist hij niet waarover ik het had. Vergeten, totaal vergeten, hij sloeg zich voor zijn kop, ik was de enige die aan zijn verjaardag had gedacht. Het was ook behoorlijk druk, alle computers waren bezet. Het gaat hem goed.
Ik ben tot acht uur gebleven, en we hebben een glas whiskey gedronken. Onderweg naar huis komt mij een splinternieuwe politieauto tegemoet met op het dak de modernste knipperlicht-installatie in werking, ook hier al. Ik nam nog snel een staart mee van het journaal, waarin beelden van de weg naar Gao, die door overvloedige regen is weggeslagen, een autobus ligt in een groot gat, ik geloof dat er geen slachtoffers zijn te betreuren. Snel gekookt, aardappelpuree met een varkenslapje. Ik ben voldaan al slaat het zweet me uit, alles is nat door de klamme temperatuur. Ik denk dat ik zo even naar de badkamer ga.

Donderdag 23 augustus.
Vanmorgen ben ik pas om half acht opgestaan. Ik luister altijd in bed naar de wereldomroep. Ik ben daar over het algemeen niet zo tevreden over. Ze hebben bijna uitsluitend achtergrondnieuws en dan nog vaak van de meest treurige soort. Te veel onbenullige interviews, te weinig gewoon nieuws, politiek, cultuur, sport. Het is afgestemd op de gemiddelde expat uit de jaren vijftig lijkt het wel. Zo, dat is er even uit. Maar mijn dag is goed als ik buiten kom, het is nu eerst kijken naar de pompoenen, hoe die zijn gegroeid. En dat zijn ze.
Vanmiddag ben ik begonnen aan een promotiefolder voor de stichting. Ik voel het aankomen, er is niet genoeg geld, ondanks al de pogingen om te bezuinigen. Ik wil displays neerzetten in het internetcafé en misschien wel op meer plaatsen. Later ben ik weer naar Mopti gegaan. Baba had mij nodig, hij kreeg zijn bestanden niet gecopieerd naar de Usb-stick. Virussen blijken dat tegen te houden. Morgen moet ik huishouden in het kantoor van het Gouvernement. Ook maak ik kennis met Aboubacar Kané, een "antiekhandelaar" in beelden, meer een kunsthandel van kuntvoorwerpen uit de omtrek, het is een echte galerie, zoals je die hier niet veel ziet. Mooie ruimte, goede verlichting en zijn objecten staan mooi opgesteld. Minder bedoeld voor de vluchtige toeristen, zijn voorwerpen zijn vooral groot, niet makkelijk mee te nemen in een vliegtuig. Hij heeft beslist mooie spullen. Hij wil een website en die moet ik voor hem hosten en maken. Toch wel leuk. Het mag in principe allemaal eenvoudig. De hosting is inmiddels al voorelkaar, het is een administratieve kwestie, de website moet dit weekend als ik het haal.
Gisteravond kreeg ik van Ina een portie frites met gehakt! Ja het houdt niet op, ik hoef nauwelijks te koken. En gehakt is bij mij absoluut favoriet. Wat ook Djenné wel eens voor mij heeft gemaakt is een hardgekookt ei met een korst van gehakt, erg lekker. Aangezien ik gisteravond al voorzien was is het nu dus feest. Het heeft vanmiddag in Sévaré zeer behoorlijk geregend. De weg naar mijn huis wordt steeds slechter, het is niet zozeer de modder, maar er zitten nu zoveel kuilen en gaten in, dat stapvoets wel ongeveer de maximum snelheid is.
Dus dat is het wel zo'n beetje voor vandaag, morgen druk in Mopti, virussen, praten over de website van Aboubacar Kané en foto's maken van zijn objecten.

Zaterdag 25 augustus
Vrijdagavond de gebruikelijke filmavond, Starwars 2, dit zijn voorlopig de films die ze hier echt mooi vinden, veel aktie en gelukig weinig moord- en doodslag. Dramane was een beetje bang voor al de rare figuren, les fantômes. You're darn tootin' in het voorprogramma.
Met Dramane gaat het niet zo goed, het bot in zijn voet wordt steeds verder aangetast. De Spaanse Albert wil hem nu snel naar barcelona halen om hem daar te behandelen. Het zal niet meevallen om de papieren op orde te krijgen.
Ik heb vandaag de hele dag nodig om de computer met de virussen opnieuw te installeren. Ik kwam gisteren akelige problemen tegen en ik heb de pc van het Gouvernorat mee naar huis mogen nemen. Maar het zijn niet alleen virussen, er is ook een probleem met de hard disk. En net terwijl ik met een belangrijke actie bezig was viel de stroom weg. En die is na twee uur nog steeds niet teruggekeerd. Het was een gemeen virus, die documenten verplaatst en onzichtbaar maakt, terwijl er een geinfecteerd bestand voor in de plaats komt.

Zondag de 26e.
Ik zit al om half acht te tikken. Sékou is bezig met het wassen van de auto, zoals elke zondag, zelfs de wielkasten worden schoongeborsteld en gespoeld. Fune veegt de binnenplaats, zoals elke dag.
Ik ben gisteren de hele dag druk bezig geweest en ook vandaag heb ik een vol programma. Ik had veel problemen met de computer van het Gouvernorat, de hard disk is nu wel in orde, maar een aantal documenten heb ik niet terug kunnen zetten omdat die encrypted (versleuteld) zijn. Of dat nog een gevolg is van het virus kan ik niet zeggen. Al met al heeft het mij bijna de hele dag gekost. En tussendoor ook veel bezoek van mensen, die proberen mij van het werk te houden. Vroeger in Bergen had mijn moeder vaak een bordje "geen bezoek" voor het raam. Het hielp een beetje.
Aan de eldorado-website ben ik niet toegekomen, maar daar hoop ik vanmiddag aan te kunnen werken.
Gisteravond heb ik twee Laurel en Hardy's vertoond, omdat de hoofdflim een beetje kort was:
Leav, em Laughing en Big Bisiness, veel lachen weer en daarna de kinder-tekenfilm The secret of NimH, duidelijk van minder kaliber. Diverse oudere jongeren hielden het voortijdig voor gezien. De volgende keer beter.