Printversie

Willem Snapper's nieuwsbrief 62, 9 maart 2008.

Waarin de malaria toeslaat

Vrijdag 7 maart 2008.
Er staat een behoorlijke storm, de lucht is geel van het stof, de wind giert door de kieren van de ramen, het heeft wel iets, maar voor mens en dier buiten is het niet fijn.
Afgelopen maandag avond heeft de malaria bij mij toegeslagen. Aan het begin van de avond dacht ik nog dat het een zware verkoudheid was, of griep, die ik misschien van Baba had overgenomen die het tijdens ons reisje Bamako ook behoorlijk te pakken had. Mijn hoofd liep vol, hoofdpijn, spierpijn en behoorlijke vermoeidheid, wat leek me beter om vroeg naar bed te gaan. Gedurende de nacht begon ik te twijfelen, ik had niet zulke heel hoge koorts, maximaal 39,3 graden. Dinsdagochtend rond zevenen heb ik Christian gebeld en die was binnen twee minuten ter plekke met een malariatest. Die bleek inderdaad positief en hij raadde mij aan direct te beginnen met de kuur Coartem, die ik voor de zekerheid al een hele tijd in huis had. De tweede serie tabletten nam ik volgens de beschrijving tegen de avond en de derde woensdagochtend. Ik had van de werking van de medicijnen iets meer verwacht, de koorts, die eerder was gezakt tot 37,8 graden, liep weer op tot 39,5 graden en ik heb aan het eind van de middag Christian gevraagd of een serie injecties niet sneller en beter zou zijn. Ik had het nog niet voorgesteld of hij stond al aan mijn sponde om een infuus aan te brengen. Du moment dat de vloeistof met Quinimax begon te lopen voelde ik mij al behoorlijk beter, het kan bijna niet anders of ook de Coartem heeft gewerkt. Het zweet sloeg me uit, maar dat is ook de bedoeling. De temperatuur ging redelijk snel naar beneden. Donderdagochtend kreeg ik het tweede infuus ik voelde mij toch niet erg veel beter, scheuten in mijn hoofd, la fatigue en nog steeds ook niet veel zin om te eten. Dat eten is een probleem. Ina en Coumba lopen de deur plat met salades, een pan met kip, papaya, bananen en een gehaktschotel. Ik heb weinig trek en ik heb genoeg aan een eenvoudige sandwich van tijd tot tijd, dus eet ik een beetje tegen heug en meug. Normaal gesproken is hun eten heel prima, in tegenstelling tot dat van Founé, haar kooksels zijn primitiever en over het algemeen ben ik er niet erg op gesteld. Het is evenwel allemaal ontzettend goed bedoeld. Aan bezoek heb ik geen gebrek. Christian komt onophoudelijk langs, maar ook Baba, Bakary, de hele familie Sanogo, inclusief Maman vanuit Sévaré, om naar mijn gezondheid te informeren.
Mijn ziekbed is absoluut riant, wie heeft er nog volledige verzorging aan huis in Nederland, de dokter die drie of vier keer per dag komt kijken. Ik heb mijn notebook naast mijn bed en luister naar de radio via het internet. Het is een ziekenhuisbed eerste klas, niks 2A of 2B.
Sékou trouwens is geloof ik weer geheel de oude, ik heb hem maandag uit het ziekenhuis opgehaald. Zijn hele doos met medicijnen hebben we mee terug genomen, die doet nu bij mij goede diensten, voordat ik de rest doorsluis naar het ziekenhuis hier.

Zaterdag 8 maart.
Nog even terug naar gisteren. Christian had zijn zinnen gezet op een weekendje Bandiagara met zijn lieve vrouw Isabelle. Maar met mij ging het niet goed. Aan het eind van de middag had ik mooi weer maar dan 39 graden koorts. Dus, als hij er niet zou zijn, wat moest ik dan? Christian stelde voor om een echte dokter op te zoeken. Dus zijn we naar het medisch centrum Dr. Tama Konaté Sévaré gereden, waar dokter Coulibaly kritiek uitte over de behandelwijze. We hadden onder andere nooit mogen ophouden met de Coartem. Met andere woorden, we moeten opnieuw beginnen met de kuur. Vannacht heb ik niet goed geslapen, ouderwetse keelpijn, temperatuur steeds rond de 39. Straks ga ik weer naar het medisch centrum, nu voor het afnemen van bloed.

Zondag 9 maart.
Ik ging gisteren bijna van mijn stokje toen ze mij een buisje bloed afnamen en ik hield zelfs niet mijn hele maaginhoud binnen. Eind van de middag heb ik de uitslag opgehaald, maar dokter Coulibaly was niet aanwezig, dus ik weet nog niks.
Vannacht heb ik goed geslapen, na een eerste pil zakt de temperatuur tot 37,7 graden. Het lijkt erop of de hoofdpijn verdwenen is, gaat het dan toch de goede kant op? Ik hoop het want ik begin het een beetje zat te worden.