Printversie

Willem Snapper's nieuwsbrief 110, 8 maart 2009.

Waarin we de pomp in Sarédera repareren
en
Waarin een paard geen wortels eet

Maandag 2 maart 2009.
Vanmorgen om negen uur zijn couchsurfers Hala en Adam vertrokken, ze hebben toch mooi 5 nachten bij mij geslapen.
Een beetje blij ben ik wel, hoewel ze zeer gemakkelijk waren in de omgang. Sterker nog, ik zag ze gewoon de hele dag niet. Ze bleven op hun kamer en luisterden op hun Ipod naar een voorleesboek van Harry Potter. Gisteravond tijdens het eten, beklaagden ze zich, ze waren eigenlijk bij vergissing in West Afrika terecht gekomen. Ze hadden veel last van de hitte en waren eigenlijk niet echt geïnteresseerd in het land en de mensen. Ik had ook wel met ze te doen, pas in juli reizen ze vanaf de kust naar Australië, waar het dan ook meer dan veertig graden is. In de tussentijd verblijven ze nog een paar weken in Europa, om Hala's verjaardag te vieren en even bij te komen. Je zult zo toch maar op reis zijn.

Ik ben daarna met Niangaly de puttengraver en Oumar Bamadio de pompenman naar Sarédera gereden, het dorp van het tweede tuinenproject dat al maandenlang stilligt. Ik had gehoord dat hun reguliere handmatige waterpomp het het niet meer deed en ze nu aangewezen waren op het water uit de put van de tuin. Ik hoor u nu denken, maar daar zit toch geen water in, hoe kan dat nou? Er zit echter wel water in, maar voor de tuinen is dat veel te weinig. En als de compressor binnenkort aankomt, moet die put worden leeggepompt, voor ze verder kunnen graven. Dan zou het dorp dus helemaal zonder water zitten.
Er zat dus niets anders op dan de oude pomp te repareren. Hij bleek in de loop der jaren behoorlijk versleten, daardoor was ook de pomp-hendel afgebroken. Nadat we het defect hadden gelokaliseerd, zijn we teruggereden om onderdelen te halen en gelukkig, die waren allemaal aanwezig. De weg naar Sarédera ligt helemaal open, ze gaan hem opnieuw asfalteren. Dat betekent dat het leeuwendeel van de route naast de weg moet worden afgelegd. Gelukkig is die piste wel heel goed bereidbaar en hij wordt ook continu bijgehouden. Overal rijden wegenbouwmachines en vrachtwagens, de weg wordt natgehouden met grote sproeiwagens. Waar ze al dat water vandaan halen is mij een raadsel.
De hele reparatie van de pomp duurde uiteindelijk niet veel meer dan een half uur. Natuurlijk liep het hele dorp uit en voortdurend klonk het bekende "Williams merci"! Voor hun was het defect van de pomp een schier onoplosbaar probleem. Ik hoop toch zo dat de compressor snel komt, en dat het niet te lang zal duren voordat de eerste spade de grond in gaat.
Terug neem ik twee oudjes mee, die zich willen na laten kijken in het gezondheidscentrum van Sévaré, ik heb geen fut om ze weer terug te rijden, ik geef ze alletwee 5000 cfa, zodat ze iets van medicijnen kunnen kopen en met een taxi-brousse terug kunnen naar Sarédera. Dankbaar als altijd.

Dinsdag 3 maart
Ik ben bang dat het niet bij één kakkerlak blijft. Gisteravond ontdekte ik er drie, ik kon ze in elk geval alledrie naar buiten werken. Op het internet lees ik, dat als je er eentje ziet, het er meestal veel meer zijn. En ze kruipen inderdaad uit de kleinste gaatjes. Ik ga het proberen met een jampotje met een gleuf in de deksel.
Zoals zo vaak hebben de Sanogo's bezoek. Meestal heb ik daar niets mee te maken, maar als ik langs loop willen ze mij nog wel eens de hand schudden. Christian begroet mij meestal door lichtjes door de knieën te gaan bij het schudden van handen, maar vanmorgen ging een oudere vrouw volledig door het stof en op de knieën om mij een hand te geven. Ik voelde mij lichtelijk opgelaten, het is een gewoonte die denkelijk uit de koloniale tijd stamt. Christian hoort niet tot die generatie, maar het is een diepgewortelde gewoonte.
Vanmiddag heb ik mijn hygiëne een beetje opgepoetst, ik heb toch zeker 1 kilo zand uit mijn slaapkamer geveegd en een stuk of vier dooie kakkerlakken. Ik begrijp werkelijk niet waar die vandaan komen. Ik vermoed dat ze bij gebrek aan water wel snel doodgaan. Ik ga weliswaar een enkele keer onder de douche, maar het is zo warm, dat de vloer binnen een half uur opdroogt.
Als de kinderen thuis komen uit school komen ze opgewonden naar mij toe. Het huis van de gardien bij de school is in vlammen opgegaan, er zijn gewonden en er zou zelfs iemand dood zijn. We rijden er met de auto heen en inderdaad. Er snuffelen wat mensen tussen de restanten van wat eens een flinke hut moet zijn geweest. Slechts een paar geblakerde palen staan nog overeind. Een kring mensen staat er omheen. Ik spreek de directeur van de school aan. Gelukkig verzekert hij mij dat er alleen materiële schade is. Ik vind het nèt te indiscreet om foto's te maken.

Donderdag 5 maart.
Gisteren had ik Yvonne te eten, het butagas was op en ze kon niet koken. In heel Mopti en Sévaré is geen gasfles meer te koop. Ik kon haar trakteren op gehakt, gebakken aardappels, salade en papaya toe. En ik vond ook nog een fles wijn, dus het werd een gezellige avond.

Vrijdag 6 maart.
Yvonne vraagt of ik mee kom om naar haar paard te kijken, een paard dat ze voor haar dorp Dialango heeft gekocht. Het arme beest moest helemaal uit Tené komen, ongeveer 170 kilometer hier vandaan en is vandaag naar Mopti komen lopen. Het beest scheen evenwel in prima conditie en niets leek op een lange hete tocht, behalve een striem op zijn neus, die door een slecht halster was veroorzaakt. Hij stond er rustig en volkomen tevreden bij en deed zich tegoed aan de droge rietachtige stengels van de mil, zoals te doen gebruikelijk. Van een paar verse meegebrachte wortels moest hij niets weten. Zelfs een suikerklontje moest hij niet. Zou het wel een echt paard zijn?
Sékou neemt de maten van zijn kop, hij gaat een diervriendelijk halster maken, waardoor zo'n striem op z'n neus niet meer mogelijk is. Terug in Sévaré gaan we nog even kijken bij de put die Niangaly aan het maken is op Yvonne's nieuwe terrein. We schrikken ons een puist als we naar beneden kijken en juist zien hoe een arbeider boven water komt met een emmer modder, die daarop naar boven wordt gehesen. Normaal gesproken moet de put leeg gemaakt worden met emmers of met een pomp. In elk geval was de laatste niet aanwezig en moeten de werklieden onder water een emmer zien te vullen met modder. De jongen bleef zeker meer dan een minuut onder in het vieze modderige water. Zulke mensonwaardige omstandigheden heb ik niet eerder gezien.

Zaterdag 7 maart.
Ik heb het plotseling vrij druk. Ik moet twee pc's installeren en het loopt natuurlijk als gewoonlijk niet gesmeerd. Het lezen van CD's en DVD's is vaak een probleem. Het stof dringt tot diep in de poriën van de apparatuur door. Ik ben al twee uur bezig en ik ben al voor de derde keer opnieuw begonnen. Elke keer loopt de boel vast, maar we komen er wel uit.
Voor gisteravond had ik Batman1 uitgezocht, twee uur spanning en iedereen was tevreden. Want als dat niet zo is, dan voel ik mij niet lekker. Vanavond wordt het de film Grease met veel muziek en dans. Het blijft spannend wat ze daar nu weer van vinden.

Zondag, 8 maart.
Hè, ik sla er net naast. Er zit elke keer één vlieg op mijn hoofd. Ik krijg hem nog wel. Als hij op een plek gaat zitten waar ik hem plat kan slaan met mijn vliegenmepper van de Albert Cuyp. Ze vonden de film fantastisch. Er zitten een paar scenes in met wat onschuldige vrijpartijtjes, daar werd hilarisch op gereageerd. Ook de dansscenes deden het erg goed.