Printversie

Willem Snapper's nieuwsbrief 117, 26 april 2009.

Waarin de douane mij nog een keer het leven zuur maakt
en
Waarin we een nieuwe pomp installeren in Sangubaka

Maandag 20 april 2009.
Het gevecht met de douane is nog niet voorbij. Men had ons, Niangaly en ik, vorige week vrijdagavond verzekerd dat er geen kosten zouden volgen voor de invoer van de compressor, de inklaarder had ons gezegd dat alles geregeld was en dat we ons niet eens meer bij de douane in Sévaré zouden hoeven melden. Vanmorgen stond opeens de telefoon roodgloeiend, we moesten wel degelijk ons bij de douane presenteren en niet vergeten de compressor daar te deponeren.
Het is weer een ingewikkeld verhaal. Het boekwerk waar ik van twijfelde of het wel echt was gemaakt, bleek zelfs te zijn opgestuurd naar Sévaré. Ik kon steun- en toeverlaat Baba niet bereiken, die heeft het verschrikkelijk druk met de burgemeester-verkiezingen eind deze week. Dus ben ik rechtstreeks naar Silla, de inklaarder, gereden, in de hoop dat hij mij zou kunnen helpen. Met Silla heb ik vaker zaken gedaan. Er bleef niet veel over dan de compressor op het terrein van de douane te stallen en weer af te wachten wat de autoriteiten zouden beslissen.
In de grensplaats Koury hadden ze de waarde van de compressor bepaald op 2 miljoen cfa. Daar wordt ook het tarief over berekend. Mij wordt nu gevraagd nog eens 846.000 cfa aan invoerrechten te betalen (1400 euro). Dat is een beetje buiten proporties voor een oud apparaat uit 1986.
Het is dus zaak om te bewijzen dat de compressor veel minder waard is. Moctar in Bobo, gaat nu een factuur maken, waarin de waarde wordt teruggebracht tot 350 of 500 euro, dan zijn de invoerrechten te overzien. Of de autoriteiten dat accepteren is nog maar de vraag. Het zijn weer spannende tijden, dat wel.
Al met al zet het mijn dag behoorlijk op zijn kop. Ik had afgesproken met Adama de electricien een nieuwe pomp te testen in Sangubaka, dat is nu weer uitgesteld naar morgen.
Opweg vanmorgen naar de douane werd de weg versperd door een menigte jongeren. Het was een tamelijk grimmige situatie. Het waren de leerlingen van het lycée Amadou Dicko, voor zover ik heb begrepen, die in staking waren en op weg waren naar de Assemblée Régionale om hun verhaal te halen, omdat een van de leerlingen de leraar had geslagen en die leerling vervolgens naar huis was gestuurd. Veel meer weet ik niet, maar de enorme hoeveelheid leerlingen baarde schrik. Ik kon nog net de auto met de compressor erachter op het terrein van een benzinestation manoevreren, toch werd de auto al diverse keren met takken getoucheerd. Het is vreemd in het vredige Mali een dergelijk aggressieve menigte tegen te komen, hoewel dat ook weer niet voor het eerst was trouwens. Het is gelukkig goed afgelopen. Wat de meute heeft uitgespookt is mij ook niet bekend.
Voor de volledigheid. Gisteren heb ik naar mijn mening de een beetje saaie film Thunderball vertoond met James Bond. Ik kon gedeeltelijk mijn ogen niet open houden, na afloop volgde wel applaus!

Dinsdag
De compressor achtervolgt mij, maar ik laat hem even schieten. Vanmorgen gaan we de pomp vervangen in Sangubaka, er wordt geklaagd dat er te weinig water is. Ik heb twee zwaardere pompen liggen, die zijn eigenlijk voor Sarédera bestemd, ik moet maar even zien dat ik er nog zo eentje straks mee terugneem uit Nederland. Voor mijn reis zal er toch geen sprake zijn van een werkende put. De compressor staat bij de douane, dus daar kunnen we nog even niets mee doen. In elk geval geeft de nieuwe pomp in Sangubaka veel meer water! Vulde de oude pomp een jerrycan van 20 liter in 35 seconden, de nieuwe pomp doet dat in 12,8 seconden. Dat is dus bijna drie keer zo snel. Ik ben benieuwd of ze nu genoeg water hebben. Ik zag veel blije gezichten.
Een ander goed bericht is dat ik eindelijk mijn rijbewijs heb kunnen ophalen!! Dat heeft zo'n beetje drie of vier maanden geduurd. Het C gedeelte, voor vrachtwagens, is slechts een jaar geldig, of ik dat ga gebruiken is maar de vraag. Het B-gedeelte voor personenwagens daarentegen, is permanent en is ook geldig in Nederland! Est-ce que ce n'est pas formidable?!
Op weg naar Sangubaka kwam ik langs de École Technique. Tot mijn verbazing zat daar een heel peloton militairen voor de deur. Dat houdt nog steeds verband met de leerlingenstaking van gisteren, maar het is niet te geloven dat militairen worden ingezet om de orde op scholen te bewaren.
De reden van de staking is mij nu ook bekend. Van een leerling was uitgekomen dat hij twee beurzen had, eentje in Sévaré en een ander in Bamako. Nadat de school in Sévaré daar achter was gekomen, had men geweigerd hem uit te betalen en was het op een handgemeen uitgelopen met een leraar. Hem was daarop de toegang tot de school ontzegd. Kennelijk heeft hij de duizenden leerlingen in Sévaré weten te mobilisren, wat tot aggressieve protestacties leidde. In Mopti werden zelfs autobanden in brand gestoken.

Zes uur. Er zit schot in de compressor. Moctar heeft een factuur gestuurd per email en ben daarmee naar naar de transiteur gegaan. Hij verdween er direkt mee naar de overkant van de straat waar de douane is gehuisvest. Ik heb minstens een half uur in spanning zitten wachten tot hij eindelijk terugkwam. Ze vonden de prijs van 350 euro voor de machine wel erg laag, dus dat pikten ze niet. Maar uiteindelijk is afgekomen dat ik 248.000 cfa moet betalen, 400 euro, nog veel maar het is acceptabel. Het is nu een kwestie van betalen. In verband met de burgemeestersverkiezingen zijn ze morgen gesloten, maar enfin, daar valt mee te leven. De kou is uit de lucht.

Donderdag 23 april
Ik had woensdag niet mijn dag, de vermoeienissen van de reis en de emoties rond de compressor speelden mij beslist parten. Het belangrijkste wapenfeit van gisteren was het definitief plaatsen van de twee extra zonnepanelen op het dak van de schuur in Sangubaka. Voorlopig moet Sangubaka het nu zonder mij doen, ik zal wel regelmatig langs gaan. 's-Middags ben ik een goed uur op mijn bed neergeploft, maar dan is de dag al weer goeddeels om.
Deze morgen kan ik, als alles goed gaat, de compressor ophalen bij de douane, ik heb gisteren de gevraagde leges betaald. Dan rest verder het zoeken van een mèche, een speciale boor om de gaten te boren waar het dynamiet in gaat. Die konden we in Bobo niet vinden, logisch, de grond daar is zacht, dat soort boren worden daar niet gebruikt. Hier in Sévaré zijn ze flink aan de prijs. Vergeleken met Ghana, waar ze worden gebruikt in de goudmijnen, zijn ze hier in Sévaré vijf keer zo duur.
De compressor staat nu weer bij mij op de binnenplaats. Ik heb hem vanmorgen opgehaald, ik heb weliswaar een betalingsbewijs van de transiteur, maar van de douane heb ik verder helemaal niets. Het kan zomaar zijn dat de eerste de beste douanier alles of toch zeker een gedeelte in eigen zak heeft gestoken. Ik heb daarvoor geen enkel bewijs en vertrouwen doe ik het geenszins.

Vrijdag 24.
Er staat ontzaggelijk veel wind, ook gisteren was het heftig, vanaf mijn dak zie je wolken stof en zand opwaaien, de horizon is nauwelijks zichtbaar vanwege het stof. Helaas zijn ook ettelijke mango's van de boom gewaaid, maar ja, het is mangotijd en het sterft ervan.
Sékou liet mij de restanten zien van een konijn. Het Frans van Sékou is niet zo heel goed, dus het kostte wat moeite om erachter te komen dat er een kat in het spel was. Daarop liet Sékou mij een reusachtige bereklem zien, die hij zou kunnen plaatsen. Tussen twee haakjes, veel beren heb je hier niet. We zijn naar Mopti gereden om een rol gaas te kopen. Maar een kat die eenmaal weet waar hij gemakkelijk zijn eten kan halen is waarschijnlijk niet meer te stuiten. Het valt te betwijfelen of het gaas een definitieve barrière is.
Om vijf uur komt de verkiezingsstoet van de huidige burgemeester Oumar Bathily langsgereden van Mopti naar Sévaré. Het is een gigantische chaos van auto's en bromfietsen. Ik houd mijn hart vast of het goed gaat, de bromfietsen halen de wildste capriolen uit, scheuren op hun achterwielen, vaak zitten er wel drie mensen op. Voor zover ik weet hebben zich geen ongelukken voorgedaan. Baba is nog steeds campagneleider. Ik heb nauwelijks nog contact met hem, hij is voor tweehonderd procent betrokken bij de campagne, hij houdt de belangrijke redevoeringen en is 24 uur per dag onder de pannen. Wat een verschil met de saaie politiek in Nederland. Ik ben behoorlijk benieuwd of Bathily voor een tweede termijn zal worden gekozen, de concurrentie is gigantisch. Zondag kunnen de mensen stemmen, daarna worden ze geteld en maandag of dinsdag zou de uitslag officieus bekend moeten zijn.

Zaterdag 25 juni
Le Prince et l'Arnaqueur was een rare film van Japanse makelij, niet om over naar huis te schrijven. Het was een aaneenschakeling van Kung Fu bewegingen, het waren niet eens gevechtscenes en er was geen bloed gelukkig. Soms kon er worden gelachen. De Japanse ambiance was op zich prachtig, ik herkende veel van mijn verblijf daar, alweer vijftien jaar geleden, de inhoud was eentonig en van het verhaal heb ik niet veel begrepen. Toepasselijk was dat Sékou optrad tegen een jonge Peulh met een zwaard van een meter lang, die naast mij had plaatsgenomen. Een ander met een grote stok werd ook gemaand zijn wapentuig weg te doen. Het zijn attributen die je bij de nomadische Peulh veel ziet en waar geen enkele dreiging van uit gaat. Maar Sékou neemt het zekere voor het onzekere.

Niangaly is vrijdagavond met de bus afgereisd naar Gao om "les mèches" te vinden (boren voor in de boorhamer). Gao ligt 550 kilometer oostwaarts, een busreis van 8 à 9 uur. Hij maakt er geen punt van. Hij heeft het zelfs niet over de kosten. Ik moet dan even slikken als ik denk hoe westerlingen vaak denken over de arbeidsmoraal van Afrikanen. Wat heeft hij een energie en hoe is hij geëngageerd! Ik belde hem vandaag en hij heeft inderdaad het nodige materieel gevonden. Ikzelf ben al aan het einde van mijn latijn nadat ik vandaag boodschappen heb gedaan op de markt, een nieuwe accu heb gekocht voor de compressor, laswerkzaamheden heb laten uitvoeren en zelf nog wat kleine reparaties heb uitgevoerd.

Gisteravond draaide ik de film Arthur et les Minimoys, gedeeltelijk animatie. Ik geloof dat mijn publiek wel heeft genoten. Het geluid is met de nieuwe luidspekers wel enrm verbeterd, ik hoef het volume niet helemaal open te draaien. De kwaliteit is iets minder, maar acceptabel.