Printversie Willem Snapper's nieuwsbrief 540, 11 maart 2018 iedereen tegelijk Donderdag Ik moet even terug in de week. In Mopti liepen we langs de haven en over de markt, waar mijn gasten vooral uit waren op stoffen. Terug in Sévaré aten we in een nieuw restaurant naast het vliegveld. Het ziet er modern uit en 's-avonds is het bijna sprookjesachtig verlicht. Het ziet er zeer uitnodigend uit, maar wel erg on-Malinees. Het blijkt van dezelfde eigenaar te zijn als het kleine restaurantje in ATTBougou van de Patisserie Dogon, hetzelfde menu en ook hier wordt geen alcohol geschonken. Dat is wel een minpuntje. Jan Joost bestelde een fles water, maar die was even niet voorradig, dus moesten we een klein uurtje wachten voordat er een fles werd gebracht. Het eten is er goed, maar niet opzienbarend. Ze hebben de plek handig gekozen zo vlak in de buurt van de militaire kampen van de Minusma en die drinken normaal geen alcohol, dus dat is voor hun geen probleem. Dan woensdag, ben een druk baasje, 's-ochtends boodschappen en om tien uur vergadering met Niangaly en met Ablo over het onderhoud van de hekken van de tuinen van de Stichting Mopti. Ik heb er al eerder over geschreven, het lukt ons maar niet om de vrouwen te bewegen om de omrastering schoon te houden van planten en rotzooi. En ik heb eigenlijk geen zin om maar af te wachten tot het hek weer in elkaar stort en dan met relatief hoge kosten te blijven zitten. Ik wil Ablo er een beetje vaster bij betrekken omdat hij het door gebrek aan werk niet makkelijk heeft. Regelmatig komt hij schoorvoetend mij om een beetje hulp vragen. Het is beter om hem dan op deze manier te helpen. Hoe dat verder in de praktijk uitpakt moeten we maar even afwachten. Voor Yacouba bestel ik een nieuw laptopscherm, hij heeft zijn computer laten vallen. Er zijn trouwens meerdere bestellingen onderweg die niet lijken aan te komen. Ze blijven in land van bestemming Duitsland (????) steken als ik dat met Track and Trace controleer. Gisteravond voelde ik opeens nattigheid. Had ik de vroegere eigenaresse van Hotel Djenne Djenno in Djenné niet uitgenodigd dat zij best bij mij mocht logeren? Ze heeft beslist heimwee en wil met eigen ogen zien hoe het in Mali is, veronderstel ik. In een bericht op Messenger zie ik dat zij verwacht op 12 maart in Mali te zijn, al weet ik niet of zij daarmee bedoelt of dat ook de datum is dat zij bij mij aan wil kloppen. En dat komt nu net een beetje slecht uit. De dertiende komt Gerbert van der Aa, de veertiende komen Bart en Jan Joost weer terug voor twee nachten, dus nu heb ik alles en iedereen opeens tegelijk. Er gaan maanden voorbij dat ik niemand over de vloer heb en nu opeens iedereen tegelijk. Leter vind ik uit dat zij pas begin april komt, dat is een zorg minder! Jan Joost bracht ook een bestelde batterij mee. Ik had problemen met de verkoper via Ebay, want hij wilde de batterij niet naar mijn postbus sturen, geen enkele discussie mogelijk, hij antwoordde niet op mijn herhaalde verzoeken. Toen bedacht ik dat ik hem naar Jan Joost kon laten sturen in Amsterdam, dan was dat een unieke gelegenheid om die batterij bij mij te krijgen. Zojuist kwam de koper langs met de mededeling dat hij niet wilde opladen. Dus hij heeft er niets aan. Een batterij bij een ander bestellen heeft geen zin, véél te duur. Het is dus vergeefse moeite geweest, weggegooid geld. Jammer. De klant was erg aardig en begripvol en wilde niet dat ik hem zijn geld terug gaf. Terugsturen voor garantie behoort niet tot de mogelijkheden, dat kost een vermogen. Donderdagavond. Het is even rustig geweest op het geldfront. Ik weigerde vanavond medicijnen voor Seydou en voor zijn broertje Salife. Maar verdomme, wat kost het iedere keer veel moeite en energie. Een uurtje later komt hij alweer terug, nu wil hij geld voor een ticket naar Bamako, omdat oudste zus Coumba in het ziekenhuis ligt na een ongeluk met de bromfiets. Na een moeizame conversatie betaal ik de heenreis en betaalt de echtgenoot van Coumba de terugreis. Wat mij erg bevreemdt is dat kennelijk niemand van het ongeluk mag weten. Seydou vertelt helemaal niets over het ongeluk aan zijn vader of aan zijn moeder. Er is daar in de familie onderling geen enkele communicatie, nagenoeg nooit. De ene hand weet niet wat de andere doet. Het is onbegrijpelijk, iedereen leeft volkomen langs elkaar heen. Dat is trouwens niet alleen bij de familie Ouologuem, maar dat is een probleem dat zich bij veel, misschien wel bij de meeste families in Mali voordoet. Zaterdag/zondag Nieuws Ik kom nog een wat ouder bericht tegen. Op 1 maart heeft de Minister van Industriële Ontwikkeling de eerste steen gelegd voor een fabriek waar op termijn meer dan 3,5 miljard Dunhill-sigaretten gaan worden geproduceerd. De investering vergt een bedrag van 10 miljard cfa (15 miljoen euro). Schandalig hoe Amerikaanse internationals (Brittish Amarican Tobacco, BAT) hun dodelijke producten in een arm land als Mali produceren en aan de man (vrouw) brengen! Zie hier het bericht. Enkele dagen geleden hebben zwaarbewapende jihadisten op bromfietsen een waterbouwkundig project in de buurt van Djenné aangevallen. Installaties, werktuigen en voertuigen werden in brand gestoken. De Malinese en Zuid-Koreaanse arbeiders werd te verstaan gegeven te vertrekken en niet meer terug te keren. Hier het bericht. |