Willem Snapper's nieuwsbrief nr 568 van 11 november 2018.
U kunt zich altijd per mail aan- of afmelden voor de wekelijkse aankondiging: wsnapper@mopti.nl
Dombo aan het werk met zijn achterpoot
Niangaly als fotograaf
en
herrie op straat
Dinsdag
Hoe zal ik beginnen? Bart en Jan Joost zijn gisteren alweer naar de Dogon vertrokken. Ik was een beetje aan het einde van m'n latijn, Ik had mij de afgelopen dagen de pestpokken gewerkt en eerlijk gezegd, ik word ook een dagje ouder. Voor de rest van de dag kwam er dus niets meer uit mijn handen.
Vandaag is het anders. Ik stond te trillen op mijn benen van kwaadheid. Dako kwam mij vertellen dat "ze" bezig waren om de verkeersdrempels weg te halen. Ik kwam natuurlijk veel te laat, er waren er al drie met de grond gelijk gemaakt. Bij de vierde had zich een grote groep jongeren verzameld en het was een opgewonden zootje. Er werd gediscussieerd, geroepen, geschreeuwd, geduwd en getrokken. Ik zag overal boze gezichten. Ik maande de mensen met de scheppen op te houden met het slechten van die ralentisseurs. Ze stelden zich voor als een equipe van de gemeente die als opdracht hadden de drempels te verwijderen. We hadden daarvoor eerst een vergunning moeten aanvragen! Ik belde Niangaly en Baba voor assistentie. De gemoederen raakten steeds meer verhit, er vielen zelfs enkele klappen. Ze hielden wel op met het verwijderen. Ik heb mij een beetje afzijdig gehouden, ik bleef er een paar meter vandaan. Ondertussen kwamen diverse mensen die mij bedankten en mij van hun steun verzekerden. De hele bevolking is blij met die drempels, veiligheid voor de kinderen en minder stof. Baba belde met de autoriteiten. We zullen binnenkort een gezamenlijk gesprek hebben met de nieuwe burgemeester.
Het is een treurige geschiedenis. De gemeente doet helemaal niets, niks, naks. Toen ik later weer thuiskwam stond ik te trillen op mijn benen, zo boos was ik.
Het ontbreekt mij trouwens niet aan steun. Na een uurtje kwam Niangaly met een delegatie van de jeugd van de Village CAN, die hun verontschuldigingen aanboden en niet onder stoelen of banken staken hoe blij ze waren met mijn initiatief. Later kwamen ook enkele dames langs om mij hun steun te betuigen en daarna andere jongeren om te praten. Dat geeft mij tenminste wel een heel goed gevoel!
Tijdens alle commotie werden vier laptops gebracht. Drie kon ik redelijk snel weer de deur uit helpen, de vierde was lastiger, maar ook die heb ik getackeld.
Heli's boven de tuin van Komongalou
Woensdag
Ik ben zo ontzettend blij dat ik altijd en overal op Niangaly kan rekenen. Hij heeft absoluut een hart van goud. Vanmorgen hebben we zaden en een gifspuit gekocht in Sévaré voor de tuin van Komongalou. De dorpelingen daar doen erg hun best en dat wil ik graag belonen! Ze hebben het hek rondom schoongemaakt, het ziet er perfect uit. Wat een verschil bijvoorbeeld met de tuin van Barigondaga. En Niangaly is niet te beroerd om alles er heen te brengen.
Andere foto's van de tuin van de Tamasheq hieronder, het water in de Niger staat extreem hoog, daarom wordt er water geloosd naar de rijstvelden. Er is zoveel water dat het dorp Dialangou geheel is ingesloten en er nu ook water is tussen het dorp en de tuin van de Tamasheq, getuige de foto's van Niangaly hieronder. Ik geloof niet dat ik daar nu met mijn autootje nog naar toe kan. Ik ben benieuwd hoe lang dat duurt, want het hoogste water wordt pas in december verwacht. Op de linker foto een hoekpaal van de tuin.
Degene die de Tamasheq bij heeft gestaan in hun tuin is bereid om de vrouwen van Komongalou ook te helpen met het nieuwe zaad. We gaven ze wortelen, rode biet, kool, uien en sla. Dan kunnen ze even vooruit. Verder kochten we een gifspuit tegen lastige insecten. Niangaly legt uit hoe het allemaal werkt. Met zijn nieuwe telefoontje maakt hij overal foto's, u vindt er in deze nieuwsbrief een paar terug. De kwaliteit is niet helemaal top, maar na bewerking zien ze er niet zo heel slecht uit! Verder regelde hij een man met een motorzaag om die reusachtige omgewaaide boom te lijf te gaan.
Zo blij met de gifspuit en de zaden (links), oogst van de eerste sla (rechts)
Vanavond kwam Seydou langs, de jongeman die ik die 750 euro gaf. Hij liet mij foto's zien van zijn opleiding bij de douane in Bamako. Maar al snel kwam de aap uit de mouw. De opleiding duurt niet drie of zes maanden, maar twee jaar. Ik heb hem gezegd dat ik daar geen geld voor heb, dan had hij dat bij het begin moeten vertellen. Ik blijf niet doorgaan. Bart en jan Joost hadden al omstandig hun afkeuring laten blijken over de gang van zaken met Seydou, ik moest beter niet meewerken aan corruptie. Maar in Mali is dat niet altijd zo handig, soms moet je daar helaas aan toegeven. We leven in een andere wereld.
Zaterdag
Wat een heerlijke dag, ondanks dat ik vervelend verkouden ben. Alle laptops zijn de deur uit en ik had de hele dag vrij! Donderdag had ik een ontmoeting met iemand van de militaire Mali-missie op het vliegveld van Sévaré. We hebben gezellig zitten praten. Ik zat midden tussen een hele divisie van Nederlandse en Canadese militairen in vol ornaat, die op weg waren naar Gao. In tegenstelling tot andere berichten blijven zij tot 1 mei aanwezig, dan is het over.
De jeugd van de Village CAN heeft geholpen met het herstellen van onze weg. Sommige drempels hebben ze weer opgebouwd, wel iets minder hoog dan voorheen. Verbeteren is een groot woord. De weg is op het gedeelte naast mij nu een soort buckelpiste, zoals ik die ken van het skiën. Je kunt er niet sneller rijden dan stapvoets. Er verwaait zo in elk geval minder stof.
Bij de Miniprix kocht ik 11 blikken kattenvoer. Ik weet niet wat goedkoper is, vlees van de markt of deze blikken. Jan Joost bracht trouwens al twee kilo Whiskas brokjes mee. Heb ik nog niet gegeven, Dombo eet zo vreselijk veel, in no time zullen die zakken leeg zijn. Ik vraag mij af of dat in Bamako niet te koop is.
Vandaag, zondag, gaat Niangaly weer naar Saredéra, er zou weer een probleem zijn met de watervoorziening daar. Ik hoop dat hij dan ook wat foto's maakt. Morgen of overmorgen gaat hij naar de tuin van Barigondaga voor een lekkage aan de bassins. Daar willen we ze nog wel mee helpen, maar ik vind dat het hek echt hun eigen verantwoordelijkheid is. Daar gaan we over vergaderen.
