Mopti home page
Klik hier voor de printversie

 

Willem Snapper's nieuwsbrief nr 577 van 13 januari 2019.

U kunt zich altijd per mail aan- of afmelden voor de wekelijkse aankondiging: wsnapper@mopti.nl

 

Komongalou, een oase van groen in een landschap met alleen wat bomen


foetsie 600 euro
en
we raken de rakkers wel kwijt

Maandag
Ik werd bruut uit mijn middagdutje gehaald. Het was Dako die de factuur nodig had van zijn nieuwe bromfiets. Hij kwam met het onthutsend bericht dat zijn nagenoeg splinternieuwe bromfiets was gestolen, een bromfiets die ik op 23 november jl voor hem had gekocht. Foetsie 600 euro, ik was kapot. Ik was volledig van de kaart, ik kon wel janken. Al is het dan maar een ding en niet meer dan dat. En als ik kijk wat ik de eerste week van het jaar al heb uitgegeven, inclusief salarissen, is dat al 430 euro. Dat zijn uitgaven waar ik niet omheen kan. Maar als ik zie dat daar een dezer dagen nog een keer 600 euro bijkomt voor een nieuwe bromfiets, dan schrik ik erg.
En terwijl ik gisteravond even met Christian zat te praten, werd het opeens donker in mijn computerruimte. Zomaar, opeens, had mijn opstart-SSD van mijn werkcomputer het begeven. Dood, helemaal dood. Gelukkig had ik een andere met een recente back-up, dus ik had hem wel snel weer aan de praat. Maar de schrik zit er wel een beetje in. Ik heb vanmorgen meteen twee nieuwe besteld. Ik ben blij dat ik dit soort problemen kan oplossen, een ander moet een deskundige inschakelen. En die zijn er verder niet. Kortom, een trieste dag.

op weg naar onze tuin in Komongalou zie ik deze machine die een forage boort in het dorp Diondori

Van verschillende kanten kreeg ik een Volkskrant artikel toegestuurd. Huh, is dit de Sahel? Een positief verhaal al kun je dat zeker niet op de hele Sahel toepassen.

het eerste bassin in de tuin van Komongalou, frappant de kaalheid van de tuin rondom

Het nu gepubliceerde artikel betreft het zuiden van Niger. De schrijver doet het voor of de mensen in het paradijs leven. Dat is niet echt zo. Niger is zeker goed te vergelijken met Mali, echter hoe noordelijker je komt hoe moeilijker het wordt. Er zijn regio's waar de land- en akkerbouw redelijk tot goed gaat, maar er zijn enorme gebieden waar dat niet zo is. Het klinkt allemaal mooi, de prachtigste foto's ook, maar andere gebieden laten ze niet zien. Zo zijn er alleen al in Mali ook reusachtige verschillen. Ten zuiden van Bamako is het land veel groener, een verschil van dag en nacht met het midden waar ik woon en het noorden.
Overigens, die "gao"-bomen met hun karakteristieke oranje peulen zijn ook bij ons wijdverspreid (Faidherbia albida). In het Bambara heten ze Balanzan. De oranje peulen zijn zeer geliefd bij schapen en geiten en worden door de bewoners dan ook intensief geoogst.

in de tuin van Komongalou merkte ik deze vrucht op in een Balanzan-boom. De vrucht zit echter aan een in de boom groeiende liaan. Ziet er bijzonder uit! Kent iemand die?

Dinsdag
Ik moet een vrij nieuwe laptop herstellen, die eerder door een niet vakbekwame reparateur grondig is vernield. Die had kennelijk nog nooit een laptop uit elkaar gehaald. Ik moet daarom weer diverse nieuwe onderdelen bestellen, wat hoge kosten met zich meebrengt. En de koper heeft voorlopig geen geld.
In Sévaré vond ik een beetje verscholen een groot depot voor drank en daar verkochten ze bier in flessen. Eindelijk! Zoveel goedkoper dan die domme blikjes! De Libanese buurman op slechts 50 meter, had mij naar heel andere plekken gestuurd, maar niet gevonden. Ik heb het vorige week overal gevraagd. Ik begrijp niet waarom niemand mij naar dit depot had verwezen. Onbegrijpelijk.

Woensdag
Yacouba kreeg gisteravond een ongeluk met zijn bromfiets. En Willem moet weer klaar staan met zijn centjes. Er worden foto's genomen van zijn knie.
Ik had mij vanmorgen verslapen, toen ik de familie ging groeten stond iedereen voor een deur die niet meer openging. Kalifa was binnen en kon er niet meer uit. Met wat gefriemel kreeg ik hem toch gelukkig open. Een nieuw slot deed daarna de deur dicht.
Samen met Niangaly bracht ik enkele banken naar de gehandicapten in Mopti, restanten van mijn bioscoop.

Overzicht van het project van de gehandicapten in Mopti, links de gehandicapte Coulibaly met zijn vervoermiddel,
in de cabine de apprenti (leerling molenaar) rechts Niangaly

de apprenti slingert de machine aan voor het vermalen van een schaal rijst

en aan het werk, terwijl Coulibaly toekijkt

In de NRC verschijnt een interview met Reinout Sterk over zijn ervaringen bij de Missie Mali. Er wordt weer behoorlijk met modder gegooid. Moet ik dan mijn positieve ideeën over die missie dan toch herzien? Ik heb mij altijd afgevraagd wat ze daar nou precies uitspookten. Er kwam nauwelijks nieuws naar buiten. Dat heb ik hen, maar ook de regering wel altijd kwalijk genomen. Het is in elk geval weer een allesbehalve positief verhaal. Zelfs kwaliteitskranten publiceren zoiets kritiekloos.

Donderdag
In de morgen breng ik samen met Niangaly een bezoek aan de tuin van Komongalou. Ik wilde er even "voorkijken", zien of ik er zaterdag met de dames goed van Partners Dogon naar toe zou kunnen. Het lijkt mij in elk geval veilig en ook de moeite waard. De tuin van Komongalou is niet zoals de professionelere in Dialangou, hier gaat de ontwikkeling wat langzamer, maar er wordt in elk geval gewerkt en de vrouwen zijn dik tevreden. Ik overhandigde trouwens een enveloppe met foto's die Jan Joost een jaar geleden maakte. Excuus JJ voor de vertraging, ik kom er ook niet elke dag. De vrouwen waren er erg blij mee!

de foto's van Jan Joost

Vrijdag
Ik ben wel een uur of twee bezig geweest met een beschrijving voor twee in Mali actieve stichtingen over de aanleg en organisatie van onze tuinen. Maar dat is de deur uit.
De zwangerschap van onze Mouche begint steeds duidelijker te worden. Dus over een paar weken scheuren er zes kleine Dombo-rakkertjes rond. Wat doen we in hemelsnaam met de kleintjes? En hoe vaak komt dat elk jaar terug? Er bestaan prikpillen, maar ik vind ze niet op het internet. Steriliseren doen ze niet hier. De dierenarts heeft dat nog nooit gedaan. Dako maakt zich geen zorgen, we raken de rakkers wel kwijt.

Zaterdag
De dames zijn weer terug uit de Dogon. En dus bezoeken we onze tuin van Komongalou. We genieten daarna van die heerlijke sandwiches bij de Togolais en kopen kettingen bij Farafina, le Musée des Perles. Voor het avondeten waren we bij Amatigue uitgenodigd. En zo'n beetje iets over negenen was het weer bedtijd.

de dames voor het hek van de tuin van Komongalou, de blanken Marie, Liesbeth, Mieke en Mirjam, in het midden de chef de village

Zondag
En ik zorg weer voor een rijkelijk ontbijt met brood, croissants, yoghurt en een gekookt eitje, dus iedereen stapte tevreden in de auto voor de terugreis naar Ségou en Bamako. Fijn bezoek, hoop dat ze nog een keer terugkomen!

De decemberactie loopt op z'n eind, tot vandaag 13 januari is er 13.995 euro binnen!
Het kan nog steeds! Wie tilt ons over de 14.000 euro? Voor uw bijdrage, zie de betreffende pagina op de website!