Willem Snapper's nieuwsbrief nr 678 van 26 november 2023.
U kunt zich altijd per mail aan- of afmelden voor de maandelijkse aankondiging: wsnapper@mopti.nl
de Route du Petit Palais, weer volledig opgebroken
Door ziekte, u leest erover in deze nieuwsbrief, was ik enigszins gehandicapt om een bevredigende tekst te produceren, weinig foto's ook, mijn excuus.geen problemen met mantelzorg hier
en
verkiezingen, the terrible day after
Zondag 29 oktober
Vandaag gaat mijn nieuwsbrief 677 eruit. Mijn normale WIFI doet het weer niet, het is elke dag hetzelfde liedje. Ik moet mij behelpen met mijn 4G, dat betekent gewoon extra betalen. En het WIFI-abonnement is al duur genoeg!
Op het internet lees ik dat het de blauwhelmen van de Minusma niet is toegestaan om per vliegtuig uit Kidal te vertrekken. Zij moeten op last van de junta het land op 31 december hebben verlaten. Het zijn bijna allemaal militairen uit Tsjaad die in Kidal zijn gestationeerd., zij moeten kiezen voor een dagenlange reis over land in plaats van enkele uurtjes door de lucht. Het leven wordt ze niet gemakkelijk gemaakt!
Gisteravond moest dokter Nassourou weer opdraven om Founé te behandelen, eergisteren ook al, soms kan malaria hardnekkig zijn. Baba vertelde over infecties met dengue, net zoiets als palu, maar medicijnen lijken niet altijd aan te slaan.
Ikzelf heb nog altijd problemen met mijn linkeroor. De laatste injecties van Nassourou leken in het begin te helpen, maar ik heb nog steeds last.
Vandaag wilde ik mijn stem regelen voor de tweede kamer. Ik kwam tot de ontdekking dat ik wel een stembiljet had gekregen, maar geen stembewijs. Ik heb als de weerlicht een nieuw bewijs aangevraagd, maar er rest weinig tijd, ik moet mijn stempapieren ook nog bij de ambassade in Bamako zien te krijgen.
Dako komt vragen of hij met zijn vrouw Fatoumata naar het ziekenhuis kan, ze schijnt weer een aanval te hebben gehad, het lijkt op epilepsie. Dako is een beetje in paniek.
Men heeft haar een injectie gegeven en ze loopt een paar uur later alweer vif rond in de cour.
Maandag 30 oktober
Het was weer treurig gisteravond, geen stroom tussen 17 uur en middernacht. Ik heb mijn kleine ventilator, maar de familie heeft dat niet, dat voelt voor mij niet prettig.
Adama kwam vanmorgen met een bizar bericht, ik kan mij niet voorstellen wat ervan waar is. Wat is er aan de hand in Soufroulaye op de weg naar Bamako op een kilometer of tien van Sévaré? Daar zouden tijdens de opleiding van rekruten voor het leger 8 van hen om het leven zijn gekomen en er zijn een dertigtal gevlucht.
Afgelopen donderdag deed ik boodschappen in Sévaré, ik zag een grote groep aspirant militairen bij het militaire kamp in Sévaré een poging doen voor een baantje bij het leger. Het is nog bijna de enige mogelijkheid voor een betaald baantje in Mali. De jongeren werden vaak ontslagen bij de Minusma, waar tot nu toe wel werk te vinden was. Maar ja, de Minusma moet zijn diensten staken.
Woensdag 1 november
Gisteren de hele dag geen stroom en vandaag hetzelfde liedje!
Ik lees in de Figaro dat de MINUSMA met meer dan 100 voertuigen het kamp Tessalit in het hoge noorden hebben verlaten en onder bedenkelijke omstandigheden naar Gao zijn afgereisd. Het Malinese leger was te laat, de rebellen van de CSP hadden ogenblikkelijk het kamp in bezit genomen. De MINUSMA beklaagde zich tegen de junta dat hen was geweigerd per vliegtuig te vertrekken. De blauwhelmen hebben voor hun vertrek zoveel mogelijk materiaal dat ze niet mee konden nemen onbruikbaar gemaakt. Ik lees later in Le Monde dat meerdere blauwhelmen ernstig gewond zijn geraakt toen hun auto op een geïmproviseerde mijn reed. Het is schandalig dat deze vredesmilitairen gevaar lopen en worden aangevallen terwijl ze door de junta het land worden uitgeschopt!
Niangaly kwam vandaag zijn salaris halen. Hij vertelde eendere verhalen over het gebeuren in Soufroulaye. Het zou Wagner zijn die de jeugdige rekruten het leven moeilijk maakt, ondraaglijk ook.
Hij vertelt nog wel meer nare dingen die mij verontrusten. Niet ver bij mij vandaan woonde notaris Sagara. Ze hebben hem gisteravond begraven, nadat hij voor zijn huis met benzine is overgoten en in brand gestoken. Het zou gaan om een "problème de famille".
En het aantal zieken bij mij in de cour loopt de spuigaten uit. Het baart mij zorgen.
We zitten al de hele dag weer zonder stroom. Zulke problemen heb ik in Mali nooit meegemaakt. Het is overigens niet alleen in Sévaré, heel Mali lijdt eronder. Ik lees er tamelijk veel over op het internet, er is geen oplossing.
Ik ben ook boos op Dako. Hij kwam vandaag aanzetten met een groot schaap. Die moet worden geofferd bij de doop van de kleine Douba. Misschien moet ik mij niet opwinden, maar ik betaal mij blauw aan de Sanogo's voor ziektes en allerlei dingen. En hij koopt zonder overleg een groot schaap. Het is misschien niet terecht, maar ik wind mij wel op.
Papou heeft een probleem met zijn brommer, hij wil hem eigenlijk omruilen voor een ander, 530 euro, terwijl ik deze maand al 150 euro had betaald voor meerdere reparaties en onderhoud. Ik had al mijn bedenkingen, maar nu weet ik het helemaal niet meer.
Donderdag 3 november
Ik ben maar weer voor de bijl gegaan en ik heb opdracht gegeven om de brommer van Papou te laten repareren. Ze zetten er een nieuwe motor in, die kost 275 euro. Alle prijzen lijken over de kop te gaan.
Baba vertelde gisteren dat midden in de nacht tussen Mopti en Sévaré twee veehoeders werden gedood, het was de bandieten om het vee te doen, het is die ellendige armoede. De junta heeft alleen geld voor die misdadige Wagner-huurlingen.
Ik kreeg vanmorgen alweer een brief van de Nederlandse ambassade met de melding dat ik maar beter kon vertrekken. Ze vroegen mij ook om mijn gegevens te contoleren bij buitenlandse Zaken. Twee mails waarop ik zou moeten reageren heb ik nooit ontvangen. Ze hebben hun zaakjes gewoon niet op orde.
Gisteren heeft Baba mijn stembiljet opgehaald om hem bij de ambassade in Bamako af te geven, ik vraag mij af of dat goed komt.
Zaterdag 5 november
Het zijn toch allemaal zulke schatten! Mijn dokter Nassourou is zeker anderhalf uur met mij bezig geweest. Hij legde mij aan het infuus tegen paratyfus en gaf mij een injectie tegen de palu.
Gisteravond heb ik te veel gegeten, het viel niet goed. En vannacht kon ik mijn bed niet uitkomen, ik kwam niet overeind, wat ik ook probeerde, ik had de kracht niet, ik kon zelfs niet gaan zitten. Dat duurde minstens 20 minuten voordat het eindelijk lukte, vreselijk was dat. Vanmorgen stond ik wankel op mijn benen. Nassourou stuurde mij weer naar bed. Toen ik een plas wilde doen lag ik opeens plat op mijn rug op de grond. Ik had de kracht niet om overeind komen. Ik schoof naar mijn bed en daar kon ik gelukkig Adama bellen, die kwam onmiddellijk. Van Nassourou kreeg ik dus een infuus tegen de zenuwen(?). Daarna nog een injectie tegen de palu.
Wat een fantastische en hulpvaardige mensen.
Ongelofelijk hoe snel ze me op de been hadden, vandaag nog een injectie. Wel verontrustend hoeveel medicijnen ik slik, veel meer dan ik ooit in Nederland gebruikte. Het zal ook de leeftijd zijn en het klimaat.
de medicijnen die ik kreeg toegediend, vlnr: Arthemeter Injection, Ceftriaxone Sodique, Metamizole injectable,
Ceficap Comprimés Dispersibles, ARTRIM-GH (antimalaria)
Geen problemen met mantelzorg, zoals in Nederland.
Trouwens we hadden tussen 8 en 21 uur weer geen stroom ook.
Vrijdag 10 november
De ellende gaat nu zijn tweede week in. Ik voel me nog steeds slap en wankel, ze willen dat ik eet, dat ik zal eten. En ik heb nagenoeg geen trek. Er wachtte mij nog wel een andere verrassing. Een dezer dagen sneuvelde mijn bril, poot afgebroken. Adama, alweer die schat, zou het regelen. Het betrof mijn multifocale bril uit Nederland. Vanmorgen kwam hij terug met een splinternieuwe bril met de originele glazen erin. Het zag er prachtig uit. Fantastisch! Helaas, de opluchting duurde maar kort. Op mijn computer kon ik nagenoeg niks lezen. Ik ga maandag terug om mijn ogen te laten opmeten. Het zou kunnen dat ze de glazen hadden verwisseld, links/rechts.
Verder vandaag zondag gaat het mij veel beter, ik slik geen medicijnen meer, maar ik heb geen energie. Ik wankel door het huis, ik ben uitgeput.
Vrijdag 17 november
Het gaat mij vandaag veel beter, geen overmatige vermoeidheid meer. Het heeft erg lang geduurd. En ik weet niet eens meer wat er de afgelopen dagen allemaal is langsgekomen. Twee dagen enkele uren aan een infuus, paratyfus en malaria. Tot overmaat van ramp is nu ook dokter Nassourou zelf bezweken.
Sinds twee weken loopt hier een groep Peuhlvrouwen door de cour, om naar het toilet te gaan en om te bidden. Beetje lastig, want we hadden ook een waterprobleem. Onduidelijk wat er aan de hand was. Een nieuwe pomp gaf geen verbetering, een derde pomp bracht eindelijk de oplossing.
Ik heb weinig nieuws over de tuinen, Niangaly deed wel diverse kleinere reparaties, gebroken buizen en het beveiligen van pompen, het inpakken met beton, zodat ze minder snel kunnen worden gestolen. Een nieuwe accu in Dialangou voor een beetje licht bij de bewaker. Wel opmerkelijk, zo meldde Niangaly ook, een kudde(?) olifanten die in de tuin van Saredéra huishield. Ik weet niet of ze schade veroorzaakten. Ze waren waarschijnlijk verjaagd vanuit andere dorpen. Het is nooit eerder voorgekomen.
Zondag 19 november
Ik krijg wat van al die uitzendingen over de aanstaande verkiezingen. Ik maak mij grote zorgen over de rechtse trend bij de peilingen. Voor mij heeft de VVD niet veel begrepen van wat onder Rutte allemaal is misgegaan, de PVV is op weg om een van de grootste partijen te worden. Veel vertrouwen in de partij van Pieter Omtzigt heb ik ook niet. Hij verdraait zijn mening naar het lijkt meerdere keren per dag. Gelukkig verliest de BBB veel zetels, ook niet mijn partij. En wat gaat de PVDA/Groenlinks doen, zelfs als die de grootste wordt zal het heel moeilijk zijn om een meerderheidsregering te vormen. Ik zelf stemde Volt, maar die gaan het ook niet maken. D66 zal het ook wel niet redden. Wat een treurige tijd!
((oto Jan Vonk)
Maandag 20 november
Vanwege mijn fysiek heb ik de afgelopen twee weken nauwelijks kunnen volgen wat zich in Mali afspeelt.
In elk geval zijn de Wagner huurlingen samen met het Malinese leger eindelijk het woestijnstadje Kidal binnengetrokken. Iets wat de Fransen de afgelopen tien jaar niet aandurfden, of in elk geval niet hebben gedaan. Wagner en de FAMa zouden militaire hulp hebben gehad uit Burkina en Niger. In 2009 woonden er iets meer dan 25.000 mensen in het stadje. Voor zover ik weet werd er geen weerstand geboden, de militairen uit Bamako vonden een nagenoeg verlaten stad. Niangaly had zich afgevraagd waar de bevolking was gebleven, een duistere zaak. Een overgebleven getuige verklaarde aan RFI dat de Russen al hun bezittingen hadden meegenomen, ze hadden zijn hele huis leeggeroofd.
In december, binnen enkele weken, moet de grote basis in Sévaré worden ontmanteld. Dan blijven er nog drie bases over, die later in december aan de beurt komen (Gao, Tombouctou en Bamako).
Dinsdag 21 november
Net als gisteren geen licht vanaf zes uur in de ochtend, douchen in de schemering. We hadden nu in elk geval wel water. Het werd gisteren een dure dag. Ik betaalde voor Eve uit onze equipe van de Stichting Mopti een nieuwe bromfiets, 730.000 CFA, dat is meer dan 1000 euro. In het verleden kocht ik bromfietsen voor de hele equipe dus voelde ik mij min of meer verplicht er voor haar ook eentje aan te schaffen.
Verder betaalde ik geld voor de moeder van Amahiré, die had voor het einde van het jaar twee varkens verkocht, maar raakte het geld kwijt door oplichting. Met de ziektes houdt het ook niet op. Zowel Saskia als Maman moesten eraan geloven, nou ja, uiteindelijk ik natuurlijk.
Het is spannend met de verkiezingen, ik hoop dat er iets gaat veranderen, het geeft mij een beetje moed als Rob Jetten het asielprobleem zwaar bij de VVD legt: we hebben geen asielcrisis, we hebben een VVD-crisis!!
Woensdag 22 november
Het gaat veel beter, laten we zeggen, ziektes weg, en ik heb weer een beetje mijn krachten terug.
Ik heb vanmorgen een lamp aangebracht, als ik geen verlichting heb is het leven achter de computer echt lastig. Nog geen vijf minuten nadat ik die lamp had aangebracht hadden we ook weer stroom. Maar nu is het weer gedaan met internet, zucht.
Ik schreef hierboven over de dood van mijn notaris Sagara. Om hier juridisch mijn zaken te regelen had ik hem 4000 euro betaald. Gisteren kwam Baba langs, het wordt er allemaal niet simpeler op. Het notariaat vroeg hem (mij) een bijdrage van nog eens 2250 euro om een vervolg te kunnen geven aan de procedure om het ontstane probleem te kunnen oplossen. Als ze het probleem kunnen tackelen zou ik die eerste 4000 euro weer terugkrijgen. Afwachten dus.
Shit, nu komt Paul langs, hij is zijn telefoon verloren. Het wordt mij teveel. Ik weiger geld om een nieuwe te kopen. Het leven is soms zo onwaarschijnlijk duur.
Donderdag 23 november
The terrible day after.
Wie had ooit gedacht dat Nederland zo verschrikkelijk naar rechts zou afglijden?
Ik was heel vroeg vanmorgen om de coupure van zes uur voor te zijn.
Gisteren kwam een zieke Ablo langs. Hij had onder andere last van ernstige spierpijn. De traditionele arts in Mopti hielp hem van de regen in de drup. Ik vroeg Nassourou om hem te onderzoeken. Hij constateerde onder meer dengue, een ziekte die sterk in opkomst is. De stichting Vive had al geld overgemaakt voor de Peuhl rond Herebugu van Baba. De behandeling van Ablo kostte alleen al 60 euro. Nassourou beweert trouwens dat dengue goed te behandelen is.
Nog altijd zwerft hier elke dag die groep Peuhl-vrouwen door de cour. Dat is al de derde week!
Vrijdag 24 november
Ik vroeg vanmorgen aan Nassourou of ik eigenlijk ook dengue heb gehad, dat was mij eigenlijk niet duidelijk. Een van de bekende symptomen zou zijn het moeite hebben met overeind komen, net waar ik last van had. Dus ja, ik had ook wel dengue. Nassourou heeft mij ook tegen de dengue behandeld. Dengue wordt net als malaria overgebracht door muggen. Het is een ziekte die in dit gedeelte van Afrika eigenlijk niet veel voorkwam. Ik begrijp dat dengue tegenwoordig ook in Nederland voorkomt.
Zaterdag 25 november
Vanmorgen in eerste instantie geen coupure! Ik had Founé mijn was gegeven voor in de machine. Helaas om acht uur was het toch afgelopen. Ik krijg er wat van.
Hoe houd ik het vol? Vanavond om zes uur eindelijk dan weer stroom. Zal het nog iets met mijn was worden?
Ik ben om vijf uur naar mijn bed gevlucht, buiten werd ik lekgestoken. Balen, balen. Ik ben nu aan het koken.
Zondag 26 november
En ja hoor, 8 uur geen licht meer. Ik doe het ermee.
De volgende nieuwsbrief komt begin januari 2024.
Maar in december stuur ik u
nog een bericht over onze decemberactie.