Willem Snapper's nieuwsbrief nr 457 van 19 juni 2016.
U kunt zich aan- of afmelden voor de aankondiging: wsnapper@mopti.nl
Geen enkele recente foto deze nieuwsbrief, hier de kinderen die zich vooraan in de biscoop hadden genesteld.
nu Seyo en Pobanne weer
en
ook Stichting Mopti bestaat 10 jaar!
Zondag
De week is nog niet eens afgelopen, de nieuwsbrief is net de deur uit, of ik word alweer overvallen met een volgend probleem. Het betreft nu Pobanne en zijn vrouw Seyo. Pobanne is de oudste zoon van de familie, naar ik pas vandaag hoorde, is Sékou niet de vader. Ik wist wel dat Dako een andere moeder had dan de kinderen, naar nu duidelijk wordt hadden Pobanne en Dako dezelfde moeder, maar die is heel lang geleden overleden, ze zijn dus halfbroers. Ze hadden dus verschillende vaders en dezelfde moeder, Dako is wel van Sékou, Pobanne niet. Het is ingewikkeld. Het heeft er eigenlijk niet zo heel veel mee te maken. Sinds meer dan twee jaar zijn Pobanne en Seyo samen en ze hebben een dochtertje Aminata. Tot enige tijd geleden huisde het stel hier bij ons in de cour. Seyo is een moedige meid, ze had al een ander dochtertje, Aïsatta, een schat om te zien. Trouwens Seyo zelf mag er ook best zijn. Sinds een jaar volgt Seyo de opleiding tot verpleegster, een studie die ik voor haar betaal en ik geloof nog steeds dat zij het waard is. Ik heb de indruk dat ze hard werkt, ze volgt haar studie, ze loopt lange dagen stage en ze zorgt voor haar meisjes.
Vanmorgen werd ik gebeld door Seyo en haar vader. Met dit soort ingewikkelde toestanden vind ik een telefoon een naar apparaat, ik begrijp de helft niet. Maar hij wil, en ik weet nog niet of Seyo dezelfde mening toegedaan is, dat hun relatie wordt beëindigd. De reden is mij niet bekend. Het heeft mogelijk met geld te maken. Pobanne is de vader van Seyo nog altijd een bruidsschat verschuldigd waarvan ik ooit de helft had voorgeschoten. Als ik het goed is gaat het nog altijd om een som geld, een koe en een aantal kledingstukken. Daarvan is het geloof ik nooit gekomen. De zaak is kennelijk opeens in een stroomversnelling geraakt, want ook Pobanne komt langs om met mij te praten. Hij was duidelijk niet erg blij dat hij ook Sékou, Dako en Douba bij mij aantrof. Sékou is duidelijk erg ontevreden over hem. Pobanne is huisschilder en als ik het goed inschat, heeft hij het niet slecht en verdient flink geld. We vermoeden echter dat hij totaal niet met geld kan omgaan. Toen hij met vrouw en kind hier woonde en dagelijks uit de pot mee at, wilde hij helemaal nooit iets bijgedragen aan de huishouding. Bij mij staat hij ook in de schuld. Ik betaalde een gedeelte van zijn bruidsschat, ik kocht hem een bromfiets om naar zijn werk te gaan, later betaalde ik ook diverse keren reparaties, ik kocht ook af en toe schildersmaterialen. Ik haalde hem zelfs een keer uit de gevangenis omdat iemand zijn geld bij hem opeiste, die was naar de politie gegaan. Niet zelden vroeg hij om geld, voor allerlei zaken, steeds verzekerde hij dat hij het zou terugbetalen. Sinds geruime tijd krijgt hij van mij niets meer, hoe zielig hij ook aan de bel trekt. Is hij misschien gokverslaafd, heeft hij andere vriendinnen? Niemand die het weet. Zijn leven is een mysterie.
Vanmiddag kwam ook Seyo praten, ik kan niet zeggen dat zij zo heel blij overkwam, zo ken ik haar niet. Ook haar verhaal was niet erg duidelijk. Ik kan haar moeilijk volgen. Zo vertelt zij dat Sékou Pobanne had gedreigd te vermoorden, omdat zij de badkamer niet had schoongemaakt! Raar verhaal, Sékou is niet de makkelijkste en wil dat de vrouwen er zijn om te werken en niets meer of minder. Sékou is een bijzonder aardige man, ik ben heel erg op hem gesteld, maar hij is niet de makkelijkste. Hij begrijpt niet dat Seyo het samen met haar studie en haar stage niet volhoudt. Er schijnt flink ruzie te zijn geweest, waarvan ik niets heb gemerkt. Seyo is dus al een aantal weken geleden verkast naar het huisje dat ze samen had met Pobanne en komt hier nog sporadisch over de vloer. Maar sinds een week loopt het tussen hun twee ook volledig spaak en is Seyo met hun dochtertje bij haar ouders ingetrokken. Het gaat niet om geld, zegt ze, ook niet om de bruidsschat, alhoewel haar vader daar wel over sprak. Seyo en haar vader hebben de defecte bromfiets van Pobanne geconfisqueerd en gerepareerd, zodat Seyo daarmee nu naar het ziekenhuis kan rijden. Tot nu toe moest ze lopen, een kilometer of vier vijf. Heen en weer, soms twee keer per dag. Na haar bezoek is het mij nu een beetje duidelijk, Seyo wil niet verder met Pobanne. Ik sta in principe eerder achter haar dan achter Pobanne. En ze wil geen andere man voordat zij haar studie heeft voltooid. Ik hoop dat ze een mooie toekomst tegemoet gaat, ze verdient het! Ze moet aan zichzelf denken.
Maandag
Gisteren de hele dag tot een uur of zeven geen stroom, heel Sévaré moest het ontgelden. Nou ja dat kan ik billijken. s'-Nachts brak een stofstorm los, een hel voor iedereen, want dan moet je midden in de nacht een goed heenkomen zoeken als je buiten ligt te slapen. Om één uur in de nacht begon de wind op te steken, meestal abrupt, van het een op het andere moment. Ze hebben geen keus, naar binnen. Tegelijkertijd slaat de stroom uit en slaat de hitte ongenadig toe omdat de ventilators het niet meer doe. Ik zelf schakel over op de batterijen, dan heb ik tenminste één ventilator naast mijn bed, maar dat is echt niet hetzelfde als een airco. Klokke drie uur slaat de stroom weer aan en kan ik verder slapen.
's-Ochtends kom ik buiten en vind ik een verregende Coco op een tak, volgens mij geniet zij daarvan.
Hoewel regen, het was weer niet veel meer dan een miezerig buitje van een minuut of twintig, helemaal niks dus, terwijl ik hoor dat het water overal elders naar beneden komt. Als we tegenwoordig drie buien per jaar hebben in Sévaré is het veel.
Om negen uur ga ik naar de markt om vlees te kopen, ik verdeel het in porties, ze verdwijnen allemaal in m'n vriesvak, zo heb ik wel voor een maand elke dag een klein stukje vlees. Ik besteed vandaag best veel tijd in de keuken, want ik heb al maanden ook nog een kilo gehakt, waarvan ik het vermoeden had, dat dat niet meer goed was. Door de stroomstoringen houd ik niet altijd alles stijf bevroren. Ik maak eerst een klein beetje klaar, het smaakt goed, dus ik maak een hele zwik hamburgertjes voor de komende dagen, ook heerlijk op brood. Volgens mijn buik is er niks mis mee.
Dinsdag
Ik begin de dag met een uurtje werken aan het jaarverslag van de Stichting Mopti, het is eigenlijk bijna klaar, maar die laatste loodjes hè! Ik had daarna een hele rij dingen te doen, ik kocht bij de Bavaria nog een paar blikken van de beste champignons, je moet het ijzer smeden als het heet is. Morgen zie je ze nooit meer. Ik haalde in het gemeentehuis de geboorteakte op van Rainier en het Bewijs van in Leven voor de SVB. Want een maal per jaar moet ik voor mijn AOW officieel een teken van leven geven. Vanmorgen trof ik Diassana niet in het ziekenhuis en om drie uur wilde ik het nog een keer proberen, maar ik had een lekke band, pas de tweede met mijn nieuwe auto. Maar het blijft lastig. Het reservewiel was kennelijk nog nooit gebruikt, want daar zat niet veel lucht in. Ik heb de lekke band afgeleverd bij mijn bandenman en ben daarna toch naar het ziekenhuis gereden. Ik liet de traumatoloog de foto zien en vertelde dat Nederland wilde dat ik mijn enkel liet opereren. Diassana vond dat pure onzin en eigenlijk was ik heel blij met zijn mening. Ik zag al erg op tegen een lang verblijf in Nederland, zonder dat ik ook een beetje mobiel zou zijn. Verder heb ik er moeite mee om mijn familie en vrienden zo lang tot last te zijn, al vermoed ik dat zij daar geen enkel probleem mee hebben, sterker nog, ze zouden me vertroetelen. De mening van Diassana overtuigde mij echter zodanig, dat ik voorlopig besluit niet te opereren en lekker in Sévaré blijf. Het gaat me elke dag beter. Soms vergeet ik gewoon dat ik een lam voetje heb, dan loop ik bijna helemaal normaal. Tegen de avond voelt mijn voet wel zwaar en moe. Maar 's-morgens gaat het weer prima. Ik doe dus regelmatig oefeningen en die helpen heel goed!
zonsondergang in Mopti
Vrijdag
Het loopt al tegen de avond. Geen spannende dingen, geen kapotte computers, het is erg rustig, ik heb mijn keuken schoongemaakt en dat was echt nodig, want dat was zeker al vier maanden niet meer gebeurd. De aanrecht blinkt me weer tegemoet.
Gisteren ben ik ik weer een goed deel van de dag bezig geweest met het jaarverslag van de Stichting Mopti 2015, het staat nu op de website, niet zo bijster interessant, maar misschien wel het financiële gedeelte. Als het u interesseert neemt u dan een kijkje, u kunt het ook downloaden. Het is een klus die elk jaar terugkomt, onvermijdelijk, anders verliezen de donateurs hun rechten op belastingaftrek! Maar het zit erop, een zucht van verlichting. Zie de pagina op de site van de Stichting Mopti.
Gisteren was ik voor het eerst weer op de markt, aardappels en knoflook. Ik heb voor de verandering weer eens spaghetti carbonara gegeten, met basilicum. Lekker hoor!
Het is prettig minder warm, er zijn helemaal geen stroomonderbrekingen meer. Het is wel vochtiger, de hygrometer wijst nu 45%. Of het snel gaat regenen is de vraag. Ik heb altijd het idee dat God Sévaré is vergeten als het om regen gaat. Overal rondom plenst het, maar praktisch nooit in Sévaré, tot nu toe dit jaar in elk geval nada.
Hoe ze Saskia toch kunnen toetakelen!
Zaterdag
Vandaag ga ik het huis een beetje opruimen en klaar maken opdat zondag de Sanogo's tekeer kunnen gaan.
Ik ontving vandaag de nieuwsbrief van de Stichting Miriyawalé van Janette Camara de Haas over hun jongeren-project in Sikasso. Het is de moeite waard om te lezen wat Janette allemaal voor elkaar krijgt
en ze hebben het daar bepaald niet makkelijk! Misschien heeft u zelfs iets voor hen over. Zie hun website, doen! Ze verdienen het!
Anton van der Pluijm ken ik van Facebook, hij is altijd erg begaan met duurzame ontwikkelingen, meest voor de derde wereld. Sinds geruime tijd krijg is zo veel mooie ideeën van hem. Maar niet alleen dat, hij heeft de Stichting Mopti aangeprezen bij de Lillianne Ploumen, Minister voor Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking, lees hieronder de tekst die hij haar stuurde:
Sinds 3 jaar verzamel ik Know How over moestuinen. Sinds 1 jaar volg ik wekelijks de activiteiten van de heer Willem Snapper in Mali . Hij heeft unieke moestuinen voor de vrouwen in de omgeving ontwikkeld. Hij is nu aan zijn zesde moestuin bezig en hij heeft nog enkele aanvragen. Dit wacht eigenlijk alleen op geld. Daar zouden naar mijnmening andere instanties voor kunnen zorgen. Daarom wil ik u vragen aandacht te besteden aan de tuinen van Willem Snapper en hem een duwtje in de rug te geven. Hij zelf is te bescheiden om dit te vragen. Met een tuin helpt hij een heel dorp aan werk en aan voedsel, 2 vliegen in een klap. U kunt de tuinen bekijken op: www.mopti.eu , projecten, tuinen. Ik heb Willem aangeboden hier in Nederland reclame voor hem te maken. Zijn Email adres is: wsnapper@mopti.nl.
Bij voorbaat dank voor uw medewerking, Anton van der Pluijm.
Antwoord van de minister:
Dank voor uw bericht. Ik heb het doorgestuurd naar mijn collega's die zich met Mali bezig houden.
En eerder:
Zondag 7 Juni is in Barigundaga, Mali , de zesde grote moestuin volgens het ontwerp van de heer Willem Snapper feestelijk in gebruik genomen. Deze moestuin met een UNIEK WATERSYSTEEM geeft werk en inkomen voor meer dan 70 vrouwen en biedt voedselzekerheid aan meer dan 70 gezinnen. Het watersysteem zorgt ervoor dat mislukkingen door droogte tot het verleden behoren. U kunt hier alles over lezen en zien op weekbrief 411 van Willem Snapper. Zie hier. Dit is echt ontwikkelingswerk van de bovenste plank. Dat zouden meer mensen moeten doen! Willem verdient hiervoor een hartelijke felicitatie.
Antwoord van de minister:
Dit klinkt als een mooi project!
Anton heeft vertrouwen in onze werkwijze, daarom wil hij deze techniek voor moestuinen in Uganda introduceren, hulde!
Zondag
Gisteren bezig met opruimen van het huis, dat was hard nodig, vandaag gaan de Sanogo's er doorheen met emmers en bezems. Ik ben gewend om mijn stofzuiger te gebruiken om al die spinnewebben te verwijderen, dat moet af en toe gebeuren, al zijn spinnen zeer nuttige beesten, hun webben zitten vol met honderden muggen. Ik constateerde dat de slang van mijn veertig jaar oude Ruton stofzuiger aan het vergaan was, ik heb hem nog wel een beetje dichtgetaped en zo ging het nog wel. Ik heb meteen bij Alibaba een nieuwe slang besteld! Wat een geweldige firma is dat toch! Ik had dit jaar problemen met de post, maar de onderbrekingen leken niet de schuld te zijn van Mali, maar de pakketjes verdwenen ergens onderweg. Uiteindelijk heeft Alibaba (AlieExpress) alle paketten terugbetaald die ik niet had ontvangen, zonder lastige vragen, ze doen niet moeilijk.
De Sanogo's hebben het huis nu leeggehaald, maar ze kunnen niet lekker doorgaan, want ze willen de waterleiding afsluiten vanwege werkzaamheden.
En eh, vergeten, op 25 april 2016 bestond de Stichting Mopti 10 jaar!
